Temat: Wyjazd dziewczyny na studia do innego miasta. Co robić?

nieprawda, nie przypisuj mi czegoś, czego nie powiedziałam. Ja byłam w związku na odległośc w czasach, kiedy nie było telefonów komórkowych, internetu, ja nie miałam nawet stacjonarnego. Były listy, takie na papierze. Dobrze wiedzieliśmy, ze to życie pokaże, czy uczucie sie rozwinie a relacja zacieśni, czy nie. Gdyby mój obecny maż przed przeniesieniem (był w wojsku, znaliśmy się 4 miesiące) wymógł na mnie deklarację, brzmiałaby ona - nie wchodze w to. 

No tak. To zrozumiałe. Dlatego napisałem jej powodzenia :)) i nic więcej. Pozatym ona sie nawet moze spotykać ze mną z nudów. I nawet nic nie czuć :) a ja mogę zrobić z siebie bałwana. Czas pokaże

No widzisz, Cyrica, a ja bym chyba na to poszła, bo zanim podjęłabym decyzję o spotykaniu się z kimś, ta osoba musiałaby mnie w jakiś sposób zauroczyć i zainteresować (co znaczy, że POWOLI STAWAŁABY SIĘ dla mnie ważna, gdyż takie "luźne randki dla zabawy" czy spotkania z "braku laku" mnie nie są w moim stylu i nigdy nie były). Cztery miesiące to wg mnie odpowiedni czas, aby się określić, czy zależy ci na pogłębianiu dalszych relacji z daną osobą, czy nie. Jeżeli by mi zależało, poszłabym na kompromis. Może jestem nieco naiwna, może staroświecka, ale takie mam zdanie :)

Jak widzisz, autorze, ludzie są różni i nikt tak naprawdę nie da ci uniwersalnej rady.

Szkoda mi dziewczyny, że trafiła na takiego bluszcza jak autor. Teraz ma 20 lat i to jej czas by oddychać swobodnie i żyć tylko dla siebie. Jej czas! Decyzje co i dlaczego chce poświęcić dla mężczyzny, jeszcze zdąży podjąć - nie wcześniej niż w okolicach trzydziestki. Dla mężczyzny. Autor jest małym rozwydrzonym chłopcem. Powinna uciekać jak najdalej.

no mi trzeba znacznie wiecej żeby pokochac człowieka którego polubiłam i cokolwiek deklarowac. Chyba jakoś po roku odwazyłam się powiedziec, że to "mój chłopak" a nie "chłopak z którym się spotykam". 

Tak czytam ten wątek i jedyne co mi bardzo rzuciło w oczy to postawa autora - jak moja dziewczyna wyjedzie tu to nadal z nią będę, jak wyjedzie tam to koniec. Twoja dziewczyna nie może spełniać swoich marzeń, bo Tobie to nie pasuje? Niech idzie, gdzie chce. Odległość to nie przeszkoda. Ja się dziwię, że przetrwaliście pół roku. Tylko TY się starasz, ona nie może dalej wyjechać, bo TOBIE to nie będzie pasowało - nie widzisz, że trochę za dużo tu Ciebie? Mówisz negatywne o swojej dziewczynie, każesz jej wybierać... Ja bym nie chciała mieć takiego chłopaka.

jak tak Cię czytam to jesteś dla mnie takim typowym facetem, który szuka nastolatki żeby ja sobie poustawiać bo sam jest niedojrzały. Nie umiesz rozmawiać, jesteś obrażony na cały świat, wyciągasz jakies błędy z przeszłości, do których biedna niepotrzebnie Ci się przyznała (a co to za wielka tragedia, ze się pocałowała z kimś po alkoholu? Zabiła kogoś?). 

Dorośnij. Bo 24 lata i takie gowniarskie problemy to trochę wstyd. Chyba serio możesz zaoferować głównie samochód a w gratisie zryta banie. Tak sobie myśle, ze jak się poznaliśmy to mój narzeczony miał 25 lat ale różnica w dojrzałości między wami ogromna :o 

To ja jej tego życzę żeby trafiła na wartościowego faceta w okolicach 30;) z całego serduszka :) ale jednak mimo to dla mnie za daleko jeśli wybierze tamto.

To jest półroczny związek i na drugiej szali jej przyszlosc. A nie oszukujmy się studia to piękny czas i ja się nie zdziwię jk wybierze wroclaw, który jest po prostu fajniejszym miastem ;) Jak im będzie zależeć to przetrwają i 5 lat na odległość i razem znajda kompromis na „po studiach”. To nie jest wyjazd na księżyc, tylko 300km!

A jak ma się „chłopaczka”, który zamist pogadać będzie się „usuwać w cień” to sorry. Poświęcać całe życie i całe życie płuc sobie w brodę dla niedojrzałego „zwiazku”? Musiałaby być kretynka. 

Nooo, rozkapryszony chłoptaś. A nie mówiłam?