Temat: Strach przed komplikacjami w ciąży.

mysle ze medycyna poszla na tyle do przodu ze jest szereg roznych badan ktore mozna zrobic w pierwszym trymestrze ktore duzo chorob moga wylapac.

radzilabym tez zrobic wywiad czy nie ma zadnych chorob genetycznych w blizszej i dalszej rodzinie, jak chcesz rob sama badanie genetyczne.

my zrobilismy tylko standardowe badania w 1 trymestrze, wszystko wyszlo ok wiec nasze obawy sa mniejsze. Natomiast na co bardzo uwazam to jakosc jedzenia, zachowanie aktywnego trybu zycia - o ile sie da wiadomo, oraz unikanie wszelkich lekow o ile absolutnie nie ma potrzeby. i tak wszystkiego sie nie da wykryc do poki dziecko sie nie urodzi wiec nie stresuje sie zbednie. co ma byc to bedzie - mamy nadzieje ze bedzie zdrowe a jak nie to jakos sobie poradzimy.

Przy ciążach nie brałam pod uwagę żadnego szpitala promującego porody naturalne. Bałam się, że będą czekać do ostatniego momentu, a byłam przekonana, że naturalnie rodzić nie będę. I faktycznie za każdym razem miałam CC.

Przepraszam ale co jego uzależnienie od zioła miałoby z tym coś wspólnego ?

Jezu.. gestoza to była chyba mój największy strach. A najgorszy błąd życia to wstąpienie na grupę gestozowe mamy. Chyba do końca życia nie zapomnę o najtragiczniejszych historiach jakie tam przeczytałam. Mega mi to siadło na psychę.

no ja też tam jestem. Trafiłam tam właśnie jak te moje wyniki badań były nieciekawe - białko w moczu, podwyższone próby wątrobowe, małopłytkowość... Do tej pory nie znam przyczyny czemu tak było.

pracuje jako fizjo i w pracy napatrzyłam się na różne rodzaje zespołów genetycznych, różne rodzaje niepełnosprawności, nowotwory u dzieci itp. właściwe ostatnie lata miałam do czynienia właściwie tylko z chorymi dziećmi. Będąc w ciąży, żyłam od wizyty to wizyty, cały czas w głowie miałam dzieci, które spotykam w pracy. W 34 tyg. miałam cc, mój syn zaliczył OIOM, ratowali nasze życie. Teraz ma prawie 2 lata, super się rozwija intelektualnie i fizycznie, a ja ciesze się z nawet najmniejszej rzeczy, ktorej się uczy. Istniało duże ryzyko, że będzie niepełnosprawny, na szczęście tak się nie stało. Drugiej ciąży póki co nie planuje, za bardzo się boję komplikacji.. 

Oczywiscie, statystyka pokazuje, że szansa na urodzenie zdrowego dziecka jest dużo większa niż chorego, ale zawsze jest ta obawa. Medycyna idzie do przodu, kiedyś wcześniaki z 29 tyg. były skazane na śmierć - dzisiaj jest inaczej. 

Mysle, że obawy są normalne, świadczą o świadomości przyszłej mamy...

Dla mnie ten strach zostaje już na całe życie, prawda jest taka że mimo że urodzisz zdrowe dziecko w każdej chwili może się wydarzyć coś niezależnego od Ciebie co może to zmienić. Trzeba wziąć na siebie to ryzyko, to taki nieodłączny element rodzicielstwa. Ja mam trójkę małych dzieci, czasami się zamartwiam, ale w większości staram się myśleć pozytywnie.

To miałaś nie tylko objawy gestozy, ale też  najcięższego powikłania - zespołu help :) Jak miałaś ciśnienie ok to chyba nie było tak źle.  Małopłytkowość to i ja pod koniec miałam i wiele kobiet ma. A moja bratowa miała białko w moczu od zapalenia. Ucisk płodu na wątrobę mógł wpłynąć na te próby. Po prostu się kilka rzeczy złożyło najwidoczniej.

dokladnie, mysle ze swiadomosc tego moze pomoc, nie znamy jutra. Moja corka urodzila sie zdrowa, byla zdrowa do 15 roku zycia, z dnia na dzien wszystko sie zmienilo, cos co wygladalo jak zwykla infekcja okazalo sie bialaczka, natychmiast musialam z nia wyjechac, zosatwic druga corke z mezem, prace, dwa lata chemii, przeszczep, po dojsciu do siebie zaczely sie skutki uboczne leczenia- zaburzenia neurologiczno psychiczne uniemozliwiajaca samodzielne zycie, epilepsja.

Czy z tego powodu doradzalabym nie miec dzieci - nie , bo to sa przypadki, jestem szczesliwa ze zyje.

Tylko, że dziecko rzeczywiście może się urodzić chore i to może być choroba której się nie wykryje. Można się jedynie pogodzić z tą możliwością. Tak samo ty możesz w każdym momencie zachorować na raka. Takie jest życie. Pocieszające jest to, że większość dzieci rodzi się zdrowych, albo można wykryć wadę wcześniej i zrobić aborcję. Są większe szanse, że będzie zdrowe. Nie można też wykluczyć, że nie spotka go w życiu alkoholizm, narkomania czy przemoc. I nie chodzi mi o to żeby straszyć, ale o to żebyś sobie uświadomiła, że nie ma sensu się przejmować takimi rzeczami, bo tego nie przewidzisz i nie uchronisz ani siebie ani bliskich przed cierpieniem. Ono jest częścią życia.