Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
zdechłam, na ciele i na duchu

(akurat teraz jest moment równowagi między usypiającym działaniem przeciwbólowym a narastającym i rozbudzającym bólem, właśnie cienką kanapkę zjadłam i odpaliłam kompa...)

zdechałam

całkiem

i nawet się nie złoszczę - bo nie mam energii

naprawdę zdechłam całkiem,

nie ruszam się,

spuchłam,

egzystuję na przeciwbólowych

wczoraj popołudniem w interwale bezbólowym napompowałam nowiutką pompką tylne koło roweru, bo chciałam pojeździć, choć troszeczkę; i schyliłam się, żeby poprawić mocowanie śruby pedała i w tym schyleniu JAK MNIE SZCZĘKA NIE ŁUPNIE!! ... a potem 2 godziny leżenia i pojękiwania

mam dosyć!..

silny paracetamol na zmianę z mocnym ibuprofenem a w efekcie cała jestem spuchnięta od długotrwałego brania prochów, palce mam serdelkowate i lekkie mdłości

waga kosmiczna, a przecież jem dziennie poniżej 1000 kcali, bo więcej nie mogę

źle się czuję

a wczoraj wczesnym wieczorem tak pięknie powietrz pachniało i ciepło było!

stałam rozżalona na balkonie i pochlipywałam z tęsknoty za ruchem na powietrzu i z rozczulenia się nad własną niedolą i ciągłym bólem i czułam kretyństwo tego rozczulenia! i przestać nie mogłam!!

od rana dzisiaj u dentystów, na 13 mam jeszcze raz iść

w nocy przyjaciółka z Berlina, widząc mój zdechły status na skypie - dla podniesienia ducha przysłała mi kilka fotek z imprezy październikowej

no, nie zaprzeczę, przez godzinę co chwila do nich zaglądałam i umysł mi się cieszył

ale potem i tak szczęka boląca wygrała zawody w zaprzątaniu mojej uwagi

wstawię fotki:

hehe, opisywałam przecież, że tamta imprezka była pierwszoklaśna!