Pamiętnik odchudzania użytkownika:
granolaa

Dobry wieczór Wam!

Ja nie wiem dokładnie co, ale coś z dzisiejszym dniem jest nie tak :). Nie mogę się zabrać za coś konstruktywnego, nauka nie wchodzi do głowy, cały dzień zamulam pod kocem z czekoladkami i herbatą :x. Wiem na pewno, że nadmiar cukru mi nie służy.Ale dobra tam, od 2 tygodni słodyczy nie jadłam, także nie ma tragedii.

Chyba ta wiosna tak na mnie działa. 

Albo i nie, ale chciałam sobie wymyślić jakiś powód :D.

W czwartek byłam na spotkaniu z moimi znajomymi ze 'starych' studiów i było super. Przegadaliśmy kilka godzin i 2 piwa wpadły ;p.

Piątek minął mi na pełnieniu roli wykwalifikowanej opiekunki :). A w sobotę służyłam siostrze jako obiekt do badań na wypróbowywanie nowego usg. 

No i dziś już ta leniwa niedziela, a jutro na uczelnię. Ciężko się tam zawlec, szczególnie na wykład z biochemii.

Dziwne jest to, jak mi się wymagania zmieniają. Kiedyś chciałam być chuda, potem chuda i wysportowana, a  teraz to mi właściwie obojętne. Oczywiście w granicach rozsądku - tak, żeby zachowywać jakąś aktywność i nie wyglądać jak waleń, ale nie mam żadnych konkretnych celów. 

To kończę na razie. Trzymajcie się ciepło i wiosennie i nie dawajcie się lenistwu!

Hej!

Zdecydowanie lubię ten semestr za 3 dniowe weekendy :D. Dzisiaj dzień upłynął mi głównie na zajmowaniu się moim przesłodkim (i niestety nader ruchliwym ;p) chrześniakiem. Jutro muszę trochę posprzątać i wziąć się do nauki, bo w przyszłym tygodniu 2 kolokwia - z mikrobiologii i genetyki. Ale to nawet ciekawe przedmioty, więc nauka nie jest taka męcząca, bardziej martwi mnie moje lenistwo. I jeszcze muszę przygotować raport z projektu badawczego, na potrzeby którego przez 2 miesiące hodowałam dżdżownice :D. Na szczęście mnie takie rzeczy nie brzydzą. Jedna mi taka wieelka wyrosła. 

Wiem, wiem, nie ma to jak apetyczne zdjęcie do wpisu.

Ale obowiązki jutro. Dzisiejszy wieczór przeznaczam na odpoczynek. Przy herbacie i czymś smacznym. Najlepiej czymś z masłem orzechowym (jak ja kocham masło orzechowe...) może dużo kalorii, ale przynajmniej zdrowe, jak na moje standardy to nawet bardzo. I wyśpię się w końcu.

Życzę więc miłego piątkowego wieczoru.

Witajcie,

Nie wiem, czy ktoś to jeszcze czyta, ale poczułam jakąś niezdefiniowaną chęć dodania wpisu. Mój związek z tym portalem jest dość osobliwy - raz odchodzę, raz wracam. Wiem, że to dziwne tak sobie znikać bez słów wyjaśnienia, ale to w końcu internet, a ja jestem jedynie anonimowym użytkownikiem. No i z wielu względów moja absencja jest usprawiedliwiona. 
Ostatni rok obfitował dla mnie w różne wydarzenia. Dobre? Złe? Czasem ciężko to ocenić życie to w końcu różne odcienie szarości.
Zacznę od tego, że zostałam matką chrzestną i starałam się jak najwięcej pomagać siostrze, w sumie to spędzam tak większość wolnego czasu, ale to akurat tylko plusy. Nikt nie chciał Małego oddawać do żłobka, moja siostra i jej mąż pracują, moi rodzice zresztą też, więc ciężko było rozplanować dyżury pilnowania, ale daliśmy radę :).
Kolejna rewolucja w moim życiu to zmiana studiów. Z poprzednim kierunkiem owszem - wiązałam wiele nadziei, myślałam, że to zapewni mi przyszłość, ale w tych i wielu innych kwestiach grubo się myliłam. Uświadomiłam sobie, że studiowanie go nie sprawia mi nawet odrobiny przyjemności i jest całe lata świetlne od moich zainteresowań. Moim wyjściem awaryjnym była biologia środowiska. I to był dobry wybór. Może nie będę miała tytułu inżyniera, ale mam pewien pomysł na siebie, o którym na razie nie piszę, bo to nic pewnego. Tak, czy inaczej teraz jest dobrze.
Trzecia sprawa to to, że przestałam tak dużą uwagę przykładać do jedzenia i ćwiczeń. I największym paradoksem tej sytuacji jest to, że dopiero wtedy zeszczuplałam. Mój wysiłek fizyczny ogranicza się głównie do długich spacerów przed zajęciami i chyba mi to służy. Ciepło się robi, więc pewnie będę też czasem robić sobie wycieczki rowerowe. Nie jem jakichś specjalnie zdrowych, ani specjalnie niezdrowych rzeczy. Przez Wielki Post postanowiłam nie jeść słodyczy i to tyle. 

Najważniejsza sprawa jest taka, że chyba zaczęłam akceptować siebie. No bo po co dążyć do jakichś wyidealizowanych wizerunków kreowanych w swojej głowie. Nie chodzi mi o laski przerobione w photoshopie, ale o złe wyobrażenie siebie. Jestem zdrowa, nie mam nadwagi, może w końcu czas zaakceptować swoje szerokie biodra, mały biust itd... Na pewno pomaga to dużo bardziej optymistycznie nastawić się do życia.

No to kończę ten swój pamiętnikowy bełkot.

P.S. Niektóre pamiętniki odwiedzałam stosunkowo regularnie, tylko bez pozostawiana po sobie śladów ;)