Wczoraj i dziś nie liczyłam kalorii, jadłam tak "na oko", starając się nie przesadzić ani w jedną, ani w drugą stronę.
Idzie mi coraz lepiej, ale martwią mnie te huśtawki i to, że za każdym kolejnym razem robi się coraz gorzej.
Wciąż nie mogę się przekonać do gotowania zup!
Natomiast gotowanie na parze okazało się dla mnie zbawienne. Szybko, łatwo, smacznie (bałam się, że smacznie w ogóle nie będzie, okazuje się że jest smaczniej i różnica jest nie do opisania).
Natomiast gotowanie na parze okazało się dla mnie zbawienne. Szybko, łatwo, smacznie (bałam się, że smacznie w ogóle nie będzie, okazuje się że jest smaczniej i różnica jest nie do opisania).
Mam zamiar popilnować tak z miesiąc ilości białka i tłuszczów i poobserwować, czy będzie jakaś poprawa.
Dziwne rzeczy słyszę od innych ludzi. Moja rodzicielka jak byłam w długi weekend w domu, stwierdziła że wyglądam bardzo szczupło. Ja tego zupełnie w lustrze nie widzę - a jak jem rzeczy spoza diety, to mam wręcz wrażenie że robi się tragicznie.
Nie chcę być wiecznie uzależniona od "diety", jadłospisu i planowania. Chcę się nauczyć dobrze jeść i chcę robić to przy jak najmniejszym wysiłku woli czy ilości myślenia, które muszę na to poświęcić.
