Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Zdecydowana2018

No i popłynęłam. Ale nie na żaglach zwycięstwa ale na falach goryczy. Jeszcze raz dał mi się we znaki mój słaby charakter. Dlaczego tak jest Ze o innych się troszczę aż do bólu a o siebie nie potrafię zawalczyć. Od piątku byłam w ferworze przygotowań do 80-tych urodzin mojej mamy. Tort, ciasta. Ale to mi się udało jakoś ominąć i nie podjadać. Natomiast rozłożył mnie obiad i kolacja. Jak nie spróbować wszystkich tych dobroci?
W sobotę jakoś się udało ale niedziela to była porażka. Udało mi się dopiero dzisiaj wrócić na obrane tory. Czy towarzyszy mi wstyd i rozczarowanie? Raczej uczucie złości na samą siebie. No ale szable w dłoń. Mam nadzieję że to ostatnia taka moja wpdaka przy pracy. 

Właśnie dokonałam cotygodniowego pomiaru. Myślałam że osiągnę większy spadek masy ciała ale cieszę się i  z tego co się udało zrealizować. Już nie mogę się doczekać jadłospisu na następny tydzień. Zaczyna mnie to powoli wciągać. A najbardziej podoba mi się fakt że można wymienić produkty, czy ćwiczenia z danego dnia na inny. jest to fajna opcja.  

Mija kolejny dzień na diecie a ja nawet nie mam czasu się zastanawiać czy jestem głodna i jak się czuję. Tyle się dzieje wokoło że nawet nie mam czasu pomyśleć. Ale najważniejsze że mimo pośpiechu udaje mi się dotrzymywać dietę. Ale chyba zbyt wcześnie na radość - pokusy nadejdą i to jest pewne. Przede mną jeszcze ćwiczenia bo dopiero teraz mam trochę czasu dla siebie. Mam nadzieję że nie wybiją mnie ze snu. Trzymam kciuki za Was którzy jesteście w Viatlii a i Wy trzymajcie za mnie. Razem damy radę. Dobranoc.

Mając możliwość wyrażenia swoich emocji drogą elektroniczną jestem odważniejsza i śmielsza. Nie lubię siebie takiej jaką widzę w tej chwili w lustrze. Ale to nie znaczy że nie lubię swojego życia. Chciałabym tylko uczynić go łatwiejszym. Nigdy nie byłam dzieckiem mającym problemy z wagą Mój problem zaczął się po studiach kiedy rzuciłam palenie. jadłam bez umiaru i nawet się nie spostrzegłam kiedy moja waga z 54 kg skoczyła do 62. I tak to się zaczęło. Potem dzieci, dom, dojadanie po dzieciach, zajadanie stresów. I tak rok za rokiem dokładałam sobie kilogramów. Obecnie ważę 87 kg (nigdy wcześniej tyle  nie ważyłam) i nie jestem już tak sprawna jak kiedyś. Zawsze znajdzie się jakaś wymówka by posiedzieć bezczynnie przed telewizorem, zagryźć coś słodkiego lub użalić się nad sobą z dużą porcją ciacha. Lubię gotować, podjadać i karmić innych. Ale jestem wkurzona na siebie i to jest mój drugi dzień kiedy zamierzam coś u siebie "naprawić" i powalczyć w Vitalią. Chcieć to móc. No to sprawdzam !