Pamiętnik odchudzania użytkownika:
dorotax19

Postanowiłam sobie, ze choć raz w miesiącu coś tam skrobnę w pamiętniczku. Oczywiście nie chce mi się. Pogoda za oknem nie nastraja do niczego prócz ciepłego wdzianka, kubka gorącej herbaty i bliskości wyrka. Wczoraj w nocy, u mnie na wsi termometr pokazał -5,5. Do tego silny wiatr wydmuchujący ciepło z chałupy. Nie mógłby ten mróz poczekać do świąt i ferii zimowych? Jak znam życie to właśnie wtedy będzie chlapa i zgnilizna. Oby nie. U mnie powolutku jak u rodziny ślimaków. Spadku wagi ani widu, ani słychu. Wręcz chyba przybyło ze 2 kilo. Jestem przed babodniami więc o diecie nie ma mowy. Wczoraj jedząc eklerkę zachciało mi się śledzia w occie. Staram sie oczywiście hamować, bo eklera zjadłam tylko pół a śledzi nie miałam.Za to gęba wygląda jakbym dostała odłamkami po wybuchu bomby. Jakieś wykwity i to w dodatku bolące. Wy też tak macie? Zastanawiam się kiedy to się skończy, ponieważ średnio 2x w miesiącu mam wysyp, przed miesiączką i przed owulacją, a na karku już prawie czterdziecha. W dodatku nie potrafię spokojnie utrzymać łap i wyciskam te syfy. Wyglądam jak wyglądam. Szkoda gadać. O jakjnikach wielkości arbuzów nie wsponmę. Trudno w cokolwiek się dopiąc a o wciągnięciu brzucha nie ma mowy. Tak więc samopoczucie ogólne - 0.

Do tego wszystkiego te wieczne kłótnie w domu między córką i synem. Córka w wieku lat 14 jest w osterj fazie buntu i z młodszym o 2 lata bratem rozmawia krzycząc. Wszystko jest na nie, nawet gdy młody się zapyta, która jest godzina lub zawoła ją na obiad. Młody z kolei nie da sobie w kaszę dmuchać, więc co jakiś czas po domu przechodzi tajfun.Nie wiem jak sobie z nią poradzić, bo to głównie jej zachowanie jest problemem.Chyba po prostu przeczekać. Tylko jak długo?Naajgorsze jest to, że wszystko słyszy ten najmłodszy i też zaczyna pokrzykiwać i rzucać się na nich z piąstkami.

Roboty jak nie było tak nie ma. Co prawda zawsze tak jest pod koniec roku. Może faktycznie lepiej przeczekać ten zastój. Wiosną wszystko budzi sie do życia. Może i pracodawcy? Na razie mam kuroniówkę, więc chociaż jest na opłaty.

A może pojechać gdzieś odpocząć np......

Po raz kolejny wracam na łono "rodziny" Vitalii, jak ostatni pantoflarz! Postanowiłam znów coś skrobnąć, bo czytuję Was regularnie i czuję się trochę jak najzwyklejszy podglądacz. GRATULUJĘ Wam wszystkim sukcesów (czasem też porażek, ale zawsze budujących) w życiu rodzinnym i zawodowym oraz, co oczywiste, sukcesów w odchudzaniu. Pięknieście wyszczuplały. Po krótce opowiem co się u mnie wydarzyło, od mojego ostatniego wpisu tj od stycznia.

Zaraz po tym jak mnie poniosło i rozpisałam sie o szaleństwach narciarskich, czyli 5 stycznia mój syn złamał nogę. Poszedł do szkoły po świętach i wychodząc po lekcjach poślizgnął się na schodach i tach. Narciarskie złamanie (choć śniegu jeszcze nie widział). Piszczel i strzałka pękły w połowie ich wysokości. No i zaczęło sie bujanie po ortopedach. 6 tygodni w długim i cięzkim gipsie ( od pachwiny po palce), potem 4 tyg. w krótkim (kolano-palce), potem rechabilitacja. Ogólem kilkanaście wizyt u różnej maści lekarzy (nie powiem, czasami nawet przystojni). Boszsz! jak ja uwielbiam łazić po lekarzach i  poczekalniach wysłuchiwać historii chorób czekających tam pacjentów. Też to macie? Kulaliśmy się z tą nogą do czerwca. Dziś młody wyszedł juz z tego złamania i biega niczym rączy struś. A na nartach tez pojeździliśmy co prawda na wybrzeżu, a raczej Kaszubach  są tylko nieco większe ośle górki ale zabawy było sporo. Nieźle mi nawet szło.

Potem były wakacje i pojechaliśmy sobie do Iławy wzięliśmy jacht w czarter i przez tydzień pływaliśmy sobie po Jezioraku. Jeśli ktoś lubi wodę i ma kogoś z patentem żeglarskim to niech spróbuje. Polecam. Było i pięknie i strasznie. Pięknie- pogoda super, słonko grzeje, wiatr słaby do umiarkowanego i dziesiątki żagli za nami i przed nami. Tak sobie- higiena czyli kąpiel w jeziorze (przyjechalismy obrośnięci wodorostami) i tzw. leśny tron (chyba nie muszę wyjasniać) padalce i zaskrońce czmychające pod nogami. Strasznie- przywiało dość ostro i musieliśmy halsować pod wiatr, przechyły dość ostre i na początku narobiłam krzyku ( musze tu wspomnieć iz dobrze pływa tylko mój mąż, reszta ewentualnie rekinkiem), ale do wszystkiego można sie przyzwyczaić i potem juz nawet te przechyły mnie nie ruszały. Uznałam, iz w najgorszym wypadku ładnie w trumnie będę wyglądac. Ogólnie żagle są ok. W przyszłym roku chcemy to powtórzyć tylko na większej jednostce, bo na 6 metrach trudno się pomieścić w 5 osób.

W sierpniu kończył mi się urlop wychowawczy i 17 musiałam wrócić do pracy(Bank). Poszłam, a jakże. Przywitałam się z koleżankami i poszłam do dyrektora powiedzieć mu dzień dobry i spytac co on bidak teraz ze mną pocznie? Wiedziałam juz wcześniej, że sa zwolnienia. Dyro zaczął okrężną drogą o tym jaki to mamy kryzys (he, he, przereklamowany) i w ogóle. Dopiero jak mu powiedziałam, że ja bardzo bym chciała żeby mnie zwolnił, to sie chłop rozluźnił i słowo daję, usłyszałam jak mu kamień spada z serca (bo to dobry człowiek jest). Okazało się iz przeznaczona byłam do zwolnienia, bo takie dostał wytyczne Wszystkich powracających WON! Pod koniec dnia Dyro wręczył mi wypowiedzenie za porozumieniem bez konieczności świadczenia pracy i z odprawą. Możecie sobie wyobrazić moje szczęście. Byłam taka uchachana, że powiedział, iz jeszcze nikogo tak szczęśliwie nie zwalniał. Uściskaliśmy sobie grabę i z życzeniami dalszych sukcesów pożegnalismy sie serdecznie.

Tak więc teraz jestem bezrobotną osobą po 20 latach przepracowanych w banku. Co dalej, jesze nie wiem. Wiem tylko, że do banku już nie chcę, bo prawdę mówiąc lepiej teraz maja pracownicy Biedronki niz szeregowi pracownicy banków. Nawet pod względem finansowym. Wcale nie kituję.

Wzięłam kolejny zakręt w swoim życiu a co za nim zobaczę - okaże się.

Jeśli chodzi o moja dietę i wage to bez szaleństw. Były wzloty i upadki ale najwazniejsze, ze swój wynik zachowałam. Dziś jest 81,5 kg z tendencją in minus. Co jakis czas naoglądam sie programów typu chirurgia otyłości oraz poczytam Wasze pamietniki i to mnie motywuje.

Postaram się regularnie cos napisac, choc nie wiem czy to kogokolwiek interesuje, ale miło jest pisać do kogoś lub dla kogoś.

No dobra, dobra już kończę i lecę jakiś obiad sklecić. POZDRAWIAM

Ja to jakaś nienormalna jestem. Za oknami buro i ponuro, że tylko usiąść i płakać a we mnie energia aż buzuje.
Pokłoniłam się nisko i pięknie przeprosiłam mojego orbitreka. Wybaczył, więc na niego wsiadłam. Włączyła sobie wesołą muzykę i w jej rytm zaczęłam kręcić. Najwpierw podniosły się tumany kurzu ale po chwili opadły. Te co połknęłam to wykaszlałam. Kręcę, sobie tak i podśpiewuję, aż minęło 21 minut. Mój dotychczasowy jednorazowy rekord wynosił 13 min. więc się zdziwiłam.
Teraz czuję się wspaniale, podniósł mi się poziom endorfin więc śpiewać będę do wieczora  a jutro przyjeżdża mój mężulek. Tez będzie fajnie.
Dziwne to wszystko, bo jak chudłam sobie spokojnie to w ogóle nie miałam siły, żeby ruszyć się z miejsca i z obrzydzeniem patrzyłam na moje sprzęty do ćwiczenia.

Waga niestety poszła ciut w górę, więc zmieniłam na pasku, bo przeciez kogo ja mam oszukiwać, Was?
Czysta hipokryzja. Nie zniechęca mnie to, bynajmniej.
Miłego łikendu i dietetycznego Wam życzę.

Zazwyczaj narzekamy na trusne menstruacje i to jest jakby normalne. Ja miewam trudne owulacje. Przez cały dzień chodzę zgięta wpól, bo nie moge się wyprostować a jajniki mam wielkości arbuzów. Czuję się wtedy jak koń po westernie. Wczoraj miałam własnie taki dzień. Na szczęście następny będzie dopiero za miesiąc.
Martwi mnie trochę moja waga, ponieważ zamiast spadać to cholera jedna rośnie. Niezbyt dużo bo 20, 30 dag dziennie ale idzie w górę. Dziwne to, bo jem coraz mniej i naprawdę się pilnuję. Staram sie za to codziennie ćwiczyć te 8 minutówki na brzuch, ramiona i rozciąganie. Pocieszam się  że to figura mi się rzeźbi a tłuszcz zastępuja cięższe mięśnie. Ha, ha, ha....