Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ehhh :)

Od ostatniego ważenia 1,2 kg mniej :) Szóstka na drugim miejscu:) Czy to jest sukces.. hmm nie wiem, bo biorąc pod uwagę, że ostatnie ważenie było 2,5 tyg temu, cud się nie stał, ale po drodze był weekend majowy, a tam kiełbaski, piwko :) Ostatnio kiedy tutaj byłam chciałam opisać jak się bawiłam, ale nacisnęłam jakąs kombinację klawiszy i niestety to, co napisałam zostało usunięte i się zniechęciłam:)
Napiszę tyle: było FANTASTYCZNIE!! Miałam tam spędzić dwa dni, wróciłam kolejne dwa dni później, bo rodzice kolegi przedłużyli wyjazd:) Okazało się, że nie miałam jechać na działkę, tak jak myślałam, był to dom kolegi, z ogromną działką i sadami :) Pogoda była beznadziejna, ale codziennie grillowaliśmy pod wiatą, było cudownie :) Myśleliśmy, że to już nie wypali, bo większość osób z grupy nagle zaczęła się wyłamywać, tłumacząc się dojazdem ( paradoskalnie Ci, którzy albo mieli najbliżej, albo byli zmotoryzowani), ale okazało się, że to właśnie w tym wszystkim było najlepsze, bo stawiły się najfajniejsze osoby z mojej grupy. Wieczorami przychodzili do nas znajomi tego kolegi, rozpalaliśmy grilla i się bawiliśmy :) Wspomniany już kolega, czyli organizator ma brata, który jest chyba najprzystojniejszym chłopakiem jakiego widziałam, jak go zobaczyłyśmy z dziewczynami, nie wiedziałyśmy na co patrzeć. Z soboty na niedzielę zrobiliśmy grilla, to była dość huczna impreza, ludzie polegli, ja się trzymałam. W głowie czasem zaszumiało, ale dziewczyny, ja nie widzę nic fajnego w tym, żeby się opić i być potem ledwo przytomną. Wolę delektować się drinkami, jeśli już zdarza mi się pić alkohol, a to nie jest jakoś wyjątkowo często, nie chodzę na imprezy co tydzień. No i właśnie na tym grillu dużą część czasu spędziłam z bratem kolegi, jest przesympatycznym facetem, pierwszym facetem, który zrobił na mnie takie wrażenie. Ale nie tylko na mnie tak chyba działa, bo moje koleżanki równo nim zafascynowane jak ja, rano, jak doszły do siebie, wypytywały się o czym gadaliśmy i tak dalej, sugerowały, że mnie polubił :) Polubić, polubił, czułam to, ale nic więcej na pewno. Nie taki facet, nie w takiej  dziewczynie jak ja :) Poza tym, w niedzielę przyjechała do niego śliczna koleżanka, nie mogę patrzeć na takie wyniosłe i piękne dziewczyny, bo moja samoocena drastycznie spada w dół :) Podobno pytał się mojego kolegi, jak Weronika żyje i żeby mnie pozdrowił i przekazał, że byłam dobrym kompanem do rozmowy, gdy inni przysypiali :) To takie miłe, jestem głupia, wiem, ale od tamtej niedzieli codziennie o tym myślę. Śmiejcie się, śmiejcie, ja nigdy takiego czegoś nie przeżywałam chyba :)
Poznałam znajomych mojego kolegi ( przepraszam za to ciągłe " mojego kolegi" :) ) i czułam się tak normalnie.. oni nie patrzyli na mnie jak na aliena, nikt już zwracał uwagi na moją wagę.. chłopaki chcieli ze mną tańczyć, to jedno z najwspanialszych uczuć, jakie kiedykolwiek miałam, takie.. bycie traktowaną normalnie, nie w kategoriach " gruba". Nie wstydziłam się sięgnąć po kiełbaskę razem z innymi, nie myślałam o tym, co oni sobie pomyślą kiedy zobaczą mnie jedzącą. Kiedyś tego się bałam, naprawdę :)
Kiedy wróciłam, mama kazała zdać dokładną relację jak było, sama stwierdziła, że wraz z kilogramami odżyłam i się zmieniłam, bo jej dawna córka zamiast spędzić weekend majowy ze znajomymi 50 km od domu, siedziałaby przed tv i jadła pizzę :)
Przepraszam za styl tej notki, za chaotyczność, może ciężko się czyta, ale to z serduszka :)
Postanawiam, że do wakacji schudnę tyle, ile mogę, żadnego obijania i zmarnowanych dni :)!!! Może znowu pojedziemy do kolegi i spotkam tam jego brata :))