Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
21 lat temu.....

trudna sytuacja :(

jesli jestes tak bardzo wierzaca osoba moze pojdz do ksiedza i porozmawiaj..a Pan J dlaczego sie rozstaje z malzonka?? wiadomo ci cos?? jest tego pewien bo jesli tak to na co czeka ??czasem slub bierzemy pochopnie a potem spotykamy bratnia dusze..nie warto cierpiec cale zycie poprostu porozmawiajcie i znajdziecie rozwiazanie:) zycze powodzenia i napisz jak dalsze losy :)

nie wiem moja droga, co Ci poradzić. Ja też mam ślub kościelny. Ale obraziłam się na kościół, bo mąż mnie zostawił dla innej kobiety i opuścił dzieci i mnie - a ja teraz musiałabym żyć sama, bo inaczej grzeszę. A co ja złego zrobiłam? Wyszłam za ciężko chorego człowieka, opiekowałam się nim latami, a kiedy wyzdrowiał, wziął sobie nowszy model. To ja dlatego mam cierpieć do końca życia? Nie zgadzam się, to nie ja złamałam przysięgę. Teraz jestem szczęśliwa. I nie mam wyrzutów sumienia. Pomogli psycholodzy, napisz do https://840805.siukjm.asia/p>

i STOOO LAAAT DLA SYNA :p (mój rówieśnik)

wiara jest czymś pięknym i wartościowym tylko ignoranci mogą kogoś za nią krytykować. zrób tak, jak mówi Ci sumienie, żebyś mogła spokojnie żyć...

Myślę, że rozmowa z kimś "uduchowionym", może dobrym spowiednikiem była by pomocą, aczkolwiek sama wiem jak sumienie potrafi gryźć nawet w błahych sprawach. Nie mnie oceniać waszą sytuację, ale czasem cierpienie , "ciężki los" mogą być budujące i wiele nas nauczyć.

Oj jak ja Cie rozumiem. Tez sumienie nie pozwala mi odejsc od meza mimo, ze tak bardzo jestem z nim nieszczesliwa. A ktos inny daje mi szczescie. Ech te nasze sumienia... Musimy jakos dac sobie rade. Jeszcze nie wiem jak, ale musimy :)

Sto lat synowi :) Nie płacz kochana, czas pokaże co i jak :*

Może poczekaj, aż pan J. ureguluje swoje życie i koniecznie zadba o o unieważnienie w kościele... Będzie Wam się lepiej żyło:)

Jesteś wolną kobietą a dobrego i szczęśliwego związku nie można rozbić,po prostu tam musi dziać się coś złego.

Podejmiesz decyzje zgodna z swoim sumieniem,,,jesteś mądrą kobietą. Zdrówka dla syna!

Aha a synowi sto lat!!!

To jest bardzo trudna sytuacja nikt Ci tu nie poradzi bo nikt nie jest Twoim sumieniem.Ale życzę Ci żebyś podjęła decyzję,której nigdy nie pożałujesz Pozdrawiam!.

Uściskaj synka. Taka kwestia: Czy gdyby rozwodowy mąż Twój nagle zapałał ...i zechciał dalej z Tobą być ,to Ty byś tak chciała? I z nim w szczęściu była?

Najlepsze życzenia dla syna!!!!!!!!Gosiu nie smuć się:))Mam nadzieję,że znajdziecie rozwiązanie i spokój ducha:))

Przede wszystkim gratuluję Ci 21letniego synka i ślę życzenia dla Was obojga :)) Obyś znalazła zarówno szczęście, jak i spokój sumienia :)

U mnie sytuacja była odwrotna, mój facet był wolny a ja byłam jeszcze przed rozwodem, ale nie żałuję tego i już bym nie chciała niczego zmieniać, chyba że wagę na pasku, hihihhi :) pozdrawiam

Trzymaj się kochana, nie zamartwiaj się tak choć sama jestem wierząca i rozumiem Twoje rozterki ale wiesz... to dobrze, że Twoje sumienie rozmyśla o takich ważnych rzeczach, to oznacza, że nie zatraciłaś swoich zasad, że myślisz nie tylko o sobie ale i o innych. Kto inny nie myślałby o tamtej rodzinie, kobiecie tylko brnął bez zastanowienia w nowy związek. Ile jest dziś zdrad, czy tacy ludzie mają sumienie? A Ty jesteś mądrą kobietą, myślę, że po coś został postawiony Ci na drodze Pan J. Może to miłość, może przyjaźń, może jakaś kolejna nauka w życiu? Nie wiemy... Całe życie to jedna wielka nauka. Są szczęśliwcy, którzy dobrze się dobierają i są ze sobą już na zawsze, a są tacy, którzy robią to niestety zbyt pochopnie, za młodzi, za głupi i jest ich coraz więcej, po czasie okazuje się to błędem, trudno im żyć ze sobą. Mają więc żyć męcząc się? A może żyć w samotności bądź jednak dać sobie szansę na uczucie? W sprawach religii na pewno boli Was to, że nie będziecie już mogli w pełni uczestniczyć w nabożeństwach kościelnych (komunia święta) i też to rozumiem. Dla osób wierzących to bardzo ważne ale i miłość w życiu jest ważna. Chyba obie jesteśmy bardzo wrażliwymi kobietami, emocjonalnymi. Moje życie nadal jest nieułożone, jest wielką niewiadomą ale zawsze sobie powtarzam, że to czas odkrywa drogi, którymi należy iść... i podaję się temu życiu, czasowi choć staram się w jakiś sposób walczyć o swoje szczęście. Życie pokaże, a miłości chyba warto dać szansę?:) Porozmawiaj sobie też bardzo szczerze z Panem J. o tych sprawach, rozmowy są bardzo ważne. A teraz głowa do góry, pierś do przodu, uśmiech na buźce (jeśli główka nadal boli to szybciutko jakaś tableteczka by jak goście przyjdą było już dobrze). Udanego popołudnia i wieczoru!:) No i wszystkiego najlepszego dla syna i dla Ciebie! Pozdrawiam!:)

niestety, życie to nie jest bajka, a sumienie nie papier... mam nadzieję, że znajdziesz rozwiązanie i sama sobie " odpuścisz". tego Ci życzę")

Dobrze, że się zastanawiasz. Skoro związek ten nie jest do końca rozwiązany, to w końcu nigdy nic nie wiadomo. Mój mąż ma dziś urodziny, ale impreza będzie w sobotę. Tylko nie wiem co na nią przygotować.