Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wstydzę się siebie i odmówiłam spotkania

To smutne, ale siędzę w domu już tyle czasu, tylko szkoła i dom, no i ewentualnie spożywczy... Ostatnio miałam 3 wieczory gdy nakupywałąm czekoladowych batonów, serki homogenizowane i jadłam o 21-22, przepuściłam ok. 35 zł!! a mam długi do spłacenia... ech...
Poza tym tak się siebie wstydzę że odmówiam pewnemu przystojnemu brunetowi spotkania w ten weekend. Poznany na pewnym portalu, z mego miasta, ogólnie chciałaym pójść ale te nadmierne kilogramy.Gdybym ważyła max. 78 to bym poszła bez wachania, bo nie mam nic przeciwko takim spotkaniom. Poznaje się fajnych ludzi :) A ten facet, woli ścisłości Mateusz,
ma ok. 25 lat (ukończony licencjat), czarne włosy, jasne oczy, miły dla oka zarost, wysoki (196cm) i dobrze zbudowany.... ech...
I sen mi przyniósł info że może kogoś poznam. Bo ja interesuję się snami, ich znaczeniem i spisuję oraz sprawdzam swoje sny już od 2004 roku. Sprawdza się!
Więc tu taki mój ideał na horyzoncie a ja się wacham.... coś poradzicie? Na moim profilu on widział tylko zdjęcia twarzy i 1 z sierpnia 2007 sylwetki, ale waga wskazywała 76-78 kg.... Pomożecie?

Może jednak warto....? Radzicie by iśc i nie przejmować się tymi kilkoma kg więcej bo mu sie i tak spodobałam. :) To miłe... Ale może on sobie już odpuścił...?? jak mam do niego teraz zagadać na tym portalu??