Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Historia.

pewnie ciągle Ci ktoś to pisze, ale musisz w końcu zgłosić się do specjalisty, po pomoc. sama sobie nie poradzisz

nienawidzę oponek.. blee.

Ostatnie zdanie dość kluczowe. I wiesz, skojarzyło mi się trochę z paleniem. Trzymaj się ;*

jeśli chodzi o ten "problem", to żadne postanowienia, diety, brak ograniczeń nie pomogą. Kluczowąrolę odgrywa.. głowa. Trzeba zmienić myślenie o jedzeniu. Ono nie może być lekiem na problemy. Zauważ, że gdy jesteś głodna myślisz o objedzeniu się w sposób bardzo przyjemny. Nie możesz się doczekać smaku i uczucia wypełnienia. Gdy zaczynasz się objadać i wymiotować - już nie myślisz że to jest fajne. Czujesz się źle, jakbyś miała pęknąć, nienawidzisz siebie.. Przemyśl to.

to jest zależne tylko od ciebie. tylko wiadomo że nikt nie chce przytyć po zaprzestaniu i tylko to powstrzymuje. Ale nie daj sie!

nie narzucaj sobie żadnych ograniczeń i jedz to, na co masz ochotę - nasycisz się i powinno pomóc

Poległam, znów, to jest zależne ... nie wiem od kogo, nie wiem od czego... Przytulam.

ja wytrzymałam 2 dni i kiedy zaczęłam się tym tak cieszyć to 'wywołałam wilka z lasu' i dzisiaj nie wytrzymałam... ale trzeba myśleć pozytywnie i się starać jak najmocniej. Trzymaj się :*