Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Stasiek rozbiera prezydentównę Kwaśniewską, śmierć
szlachetnego roweru, jagodowa chciwość - obiecany
pęk foto, kilka zdarzeń i garść wspomnień

będzie dłuuugo, będę się przechwalać

Najpierw 2 rowerowe imprezy

Lipcowa Masa Krytyczna

Zabawiałam się, startowałam z samego tyłu, potem slalomem i zrywami docierałam do czoła Masy, potem stawałam z boku i liczyłam czas przejazdu całej kolumny, od zabezpieczenia masowego z przodu do policji z tyłu, w uliczkach Ursusa masowa kolumna przejeżdżała ciut ponad 11 minut.

Tu ja, uchwycona właśnie w jakimś slalomie i zrywie, w koszulce w paski.

Z tejże Masy jeszcze najmłodszy samodzielny Masowicz oraz zawsze obecny Pan z Pieskiem w Koszyku.

A swoja drogą, to jazda po estakadach Alej Jerozolimskich miała w sobie coś z rowerowej perwersji. Bo zawsze tylko ścieżką koło aut pędzących, a teraz nagle całe jezdnie dla nas.

 

Masa Powstańcza, edycja 2012.

Od kilku lat Warszawska Masa Krytyczna razem z Muzeum Powstania Warszawskiego organizują z okazji wybuchu powstania wspólne przejazdy. W tym roku był to szlak poczty powstańczej. Inaczej, niż przy normalnych, comiesięcznych Masach - na Masę Powstańczą jest obowiązkowa wcześniejsza rejestracja, wszyscy uczestnicy jadą w identycznych koszulkach.

to zjazd Książęca w dół, to tu się w soboty najszybciej rozpędzam


na zakończenie, jak zawsze - WSZYSTKIE rowery do góry!

 

Zdarzenie 1

Doba przed pogrzebem, razem z Elą kupujemy tacie koszule i czarne spodnie garniturowe. Droga przez mękę, te niedobre, te z obcisłe, te źle prążkowane, ta koszula nie taka, nie siaka, nie owaka.... bosz!

Telefon mi dzwoni, skorzystałam i wyszłam ze sklepu, niech się Ela pomęczy. I wrosłam w ziemię, zdrętwiałam. Bo telefon był z Instytutu Onkologii, z zapytaniem, kiedy pacjentka przyjedzie. Czując maszerujący po plecach tabun mrówek w lodowatych butach - uprzejmie odpowiedziałam, że pacjentka nie przyjedzie, albowiem za 24 godziny ma pogrzeb. Swój.

I zimnym głosem, zimniejszym od tych mrówczych butów, zapytałam, jak się ma obieg dokumentów w Instytucie, albowiem kilka dni temu do odpowiedniej kliniki wysłałam fax z informacją.

Stałam blada i drżąca ze strachu, złości, przerażenia, dopóki oni nie wyszli ze sklepu

 

 

Wspomnienie 1

Ach, w lipcu byłam na randce w ciemno. W łikend przed maminym krwotokiem. Dostałam telefoniczne zaproszenie, pojechałam. Nie mogłam odmówić takiej okazji. Ach, pisałam już o tym, ale potem nie było okazji foto wstawiać.

To te pyszne jagody, chciwie jedzone dwuręcznie.

I paproć.

I łagodzący zmysły niknący już zachód słońca nad Zalewem, kolory są naturalne, nic fotoszopy!

 

Zdarzenie 2

Ten ksiądz, którego szukałyśmy, żeby mszę odprawił, to był strzał w dziesiątkę! To co i to jak mówił - sprawiło, że myśli odrywały się od rozpaczy i wiedzione jego słowami, wędrowały w odległe rejony. Śmierć, owszem, osamotnienie i żal, ale to wszystko ujęte w nienachalną retorykę katolicką. Tata modlił się głośno, chyba po raz pierwszy od 30, a może i 40 lat. Po mszy czuliśmy się znacznie spokojniejsi.

 

Zdarzenie 3

Z drugim niejako powiązane.

Peregrynując po kościołach, załatwiając mszę, organistę, szukając księdza, spędziłyśmy w kościołach chyba ze 4 godziny, biorąc przypadkowy udział w kilku mszach pogrzebowych. Widzieliśmy taką, gdzie przyszło tylko 7 osób i nikt nie podszedł do komunii. Widzieliśmy taką, gdzie było dużo osób, w tym większość młoda, a do komunii podeszły tylko dwie osoby.

Na cholerę robić wystawny katolicki pogrzeb, jeżeli oprócz zmarłego innego katolika nie widać?

Na mamy pogrzebie było zaskakująco wiele osób. Jej charakter się zmienił na dużo gorsze dopiero w jakiś ostatnich 4 latach. Szeroki krąg znajomych i przyjaciół widocznie wolał ją pamiętać taką, jaka była poprzednio, radosną, pełną wigoru, pomocną.

A do komunii!!!... bosze! przystąpiło tyle osób, że zabrakło komunikantów. Ksiądz Abramowski 2 razy wracał po nowy kielich. 3 pełne kielichy komunikantów zużył. Patrzyłam na to kątem oka, szalenie byłam dumna z mamy. To dzięki niej ksiądz w trakcie udzielania komunii uśmiechał się coraz szerzej.

 

 

Wspomnienie 3

W ostatnich dniach, dla relaksu umysłowego, jeździłam dalej i dłużej niż zwykle. Między innymi z Panem i Władcą pojechaliśmy sprawdzić, jak (bardzo) zaawansowana jest południowa obwodnica Warszawy. Fajnie się jechało, tylko 2 rowery i gładziutka czteropasmówka. Poszaleć można było, pohasać! A i samoloty, startujące z Okęcia, mogłam oglądać z niespodziewanej strony.

..... przecież to widać, że one się wspinają w powietrze dzięki jakimś tajemniczym siłom, tak po niczym - wciąż nie wierzę, iż samoloty mogą latać, to tylko złudzenie. A poza tym, muszę się wybrać w to miejsce z porządnym aparatem, a nie takim dokieszeniowym pitu-pitu.

 

 

Wspomnienie 4 - śmierć roweru

Na ścieżce rowerowej domu najbliższej, tej wzdłuż Kanału Wystawowego, od lat dwóch stał przytroczony do latarni rower. Od zeszłego roku widać było że jest kanibalizowany, powoli umierał.

Teraz to już właściwie rowerowe truchło.

 

Zdarzenie 4

Stasiek bierze udział w coraz bardziej zaawansowanych sesjach fotograficznych. W lipcu brał udział w reklamie vanisza, jest jednym z tych dwojga dzieciaków, co w tle robią fikołki i gwiazdy na biało-szarym dywanie.

Ach, jak ktoś nie wie - Stasiek to wnuczek, po synalku go mamy.

W sierpniu rozbierał Olę Kwaśniewską. Naprawdę!!

Akurat te zdjęcia do fotoreportażu w najnowszej Vivie się nie dostały. Ale inne są. Takie, gdzie to ramiączko opadnięte dynda, to jest w gazecie, w najnowszym numerze.

Prezydentówna w roli ilato-mamy, obsypanej piątką chłopaczków.

Jak widać, brak zębów nie przeszkadza w "karierze"modela.

 

Wspomnienie 5

Któryś sierpniowy wieczór, krótka rowerowa wycieczka po mieście. Powrót Nowym Światem, potem Poniatowskim na drugą stronę. Za rondem Nowego Światu zatrzymały nas dźwięki walczyka "cała sala śpiewa z nami" Niemożliwe?!  Na tarasie Białego Domu, dawnego Domu Partii, w najlepsze trwał dancing! Stałam zauroczona starszymi parami, wirującymi, wirującymi w walczyku.

Jak kiedyś !...

 

 

A poza tym - każdemu kres.

dziś waga nie do upublicznienia, muszę przestać kupować te pyszne Caffee Latte Carte D'or, znaczy lody
dziś Warszawska Krytyczna Masa Rowerowa, ale idę już zaraz, najpierw przejadę sobie jakiegoś biforka, a potem zbiórka o 18 pod kolumną Zygmunta
jutro rano córczę odlatuje do Danii