Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
68,8kg...

Wczoraj waga pokazała znowu o dziwo 68,8kg... miałam się nie ważyć, ale stwierdziłam, że muszę zrobić kontrolę... i wierzcie mi, że bałam się strasznie, a tu takie zaskoczenie.... Super bardzo się cieszę, czy to jest jakaś magiczna cyfra na mojej wadze....dlaczego nie pokazała 68,9 albo 68,7kg tylko znowu 68,8kg... nie żebym miała coś przeciwko, zastanawiałam się tylko czy z ta moja waga nie jest zepsuta, no ale z drugiej strony przecież waży się też mój mąż i jest ok. A poza tym wydaje mi się, że jest mnie jakby troszkę mniej. Zaczynają bolec mnie cycki, a to znaczy, że zbliża się@ więc kolejne ważenie będzie po@.... chyba, że nie wytrzymam. Poza tym staram się trzymać w ryzach, a nawet głodu specjalnie nie czuję i w ogóle mam jakąś taką super motywację. Czasami spojrzę na moją nową sukieneczkę i wiem, że choćby dlatego że muszę się w nią mieścić trzeba trzymać linię. Zaczynam wierzyć, że do końca roku dam radę. Czuję się dużo lepiej i wyglądam dużo lepiej, dlatego dziewczyny wiem, że warto się troszkę wysilić. Mnie ratuje na pewno to, że oprócz tego, że jedzenie sprawia mi przyjemność, to przyjemność sprawia mi również wysiłek fizyczny, dlatego nie mam problemów z ćwiczeniami. Źle się czuję, jak nie ćwiczę, czasami myślę, że to jakiegoś rodzaju uzależnienie, podobno nawet jakoś fachowo się to nazywa... bigoreksja, tylko że ja nie bardzo chce być umięśniona... Pewnie przez weekend nie zajrzę, do WAS, bo najczęściej czytam Was w pracy... nie powinnam wiem, ale nie zaniedbuję obowiązków służbowych w żaden sposób. Także 3majcie się ciepło i nie grzeszcie bardzo w weekend... no może tylko troszkę...