Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ja sie boje..

No bo nic mi nie wychodzi.. I ja sie boje, ze popelniam gdzies jakis blad... bo wcale nie chudne... TOTALNIE!  I wpadla do mnie kolezanka na weekend co sie rowna z tym, ze diete sobie odpuscilam.. Nigdy nie sadzilam, ze kiedykolwiek bede miala takie kompleksy... Jeszcze poczatkiem szostej klasy w zyciu bym na to nie wpadla, ze przez chorą dietę zniszcze wszystko.. jeden tydzien zawazyl o calym moim pozniejszym losie... Mialam wtedy 12 lat i stwierdzilam ze jestem GRUBA- waga 49. 7 dni rygorystycznej diety zalatwily sprawe- zeszlam do 45. Tutaj stop. Od tamtej chwili, gdy tylko cos przytylam wiecej wydawalo mi sie, ze wygladam okropnie... Ostatnio udalo mi sie powtorzyc sukces i z 54 osiagnelam 48- to bylo w kwietniu... A teraz?? 59? Please...  Please... No ja normalnie praktycznie zawsze wracam do 52 w dwa tygodnie, ale teraz cos zle robie... Chce znow moje 52... nic wiecej.. proszę!!! Tylko... Plakac mi sie chce... CO JA ZLE ROBIE? ALE NIC.. Od niedzieli wracam do rygorystycznej diety z cwiczeniami (tylko i wylacznie rowerek stacjonarny)... Tych mięśni juz jest tak duuzo ;/ Podobaja mi sie... ale one nie wygladaja jak np. u Chodakowskiej, ale o czym ja mowie.. Przeciez moje cialo nawet sie jeszcze nie rozwinelo..