Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
historia -30 kg /bulimia,anoreksja.ZAAKCEPTOWAĆ
SIEBIE!

niedzielne przemyślenia .

Czas zaakceptować samą siebie.

Pomimo ,że zgubiłam 30 kg już trochę czasu temu a dokładnie 4 lata temu w środku uważam się za grubasa .

Akceptacja samej siebie to coś czego nie mogę przeskoczyć .Dalej widzę siebię z przed lat tego grubasa.Dopiero gdy stoję obok innych dziewczyn widzę ,że moja sylwetka jest naprawdę wysportowana ,że jestem szczupła i piękna.Jednak gdy staje przed lustrem sam na sam nie widzę tej pięknej siebie.To smutne bo w głębi serca wiem ,że jestem piękna. 

Podchodzę do tego jak np.alkoholik po terapii ,już zawsze będzie alkoholikiem pomimo ,że nie pije .Jestem na dobrej drodze,przebrnęłam przez anemie i bulimie.Pozostały jedynie dni w których jem do bólu brzucha , które przeważnie trwają przez weekend ,tak jak ten .Jem wtedy to co normalnie ,a odżywiam się bardzo zdrowo , po prostu jem wtedy za 3 jak nie 4 osoby .Przez co stoję w miejscu ,zrobiłam już tak wiele a przez ten mały głosik w głowie który mówi "i tak jesteś gruba" upadam .Na pewno duży wpływ ma na to to ,że bardzo się głodziłam w wieku 14 lat.To to powoduje te kompulsy ,zachowuje się wtedy tak jakbym miała nigdy nic nie zjeść .Ale to zrozumiałe ,organizm przeżył wtedy traumę i do teraz odczuwam skutki .Boli mnie to,że nikt z domowników nie widział ,że 13 letnia dziewczynka nagle chudnie 30 kg i wygląda jak cień człowieka .Przez wszystko przebrnęłam sama,teraz mam lat 18 i nadal borykam się ze skutkami odchudzania na własną rękę .Od głodówek ,doprowadzania organizmu do skrajności doszłam aż tu ,racjonalne odżywianie ,4-5 posiłków dziennie ,ćwiczenia 3-4 razy w tygodniu.Mam nie małą wiedzę jeżeli chodzi o zakres dietetyki i ćwiczeń aby działały tak jak chcemy .Także z punktu psychologicznego uważam ,że jestem w stanie zrozumieć każdego"grubasa" ,znam ich słabości i bariery które budują sobie w głowie .Oszustwa których dokonują na sobie ,otyłość to choroba 21 wieku tak jak alkoholizm itp. Wiem ,że już zawsze będę "grubasem" w środku ,czas to zaakceptować .

A to apel do mam ,aby nigdy nie pozwalały odchudzać się dzieciom na własną rękę ,da się ale kosztuje to tyle zdrowia i nerwów ,że naprawdę jeżeli któraś widzi ,że ich dziecko podejmuje samodzielne kroki w odchudzaniu ,zabierzcie dziecko do dietetyka. Jestem żywym dowodem ile czasu i zdrowia to kosztuje .Psychicznie nadal nie jest wszystko OK.Została mi jeszcze spora droga do końca,chodzi o moją psychikę ,z którą na pewno nie wszystko jest w porządku .

Mam nadzieję ,że kiedyś stanę na podium ,nawet nie chodzi tu o zajęcie jednego z pierwszych miejsc a o satysfakcje .(chciałabym startować w zawodach bikini fitness) .

Czuje się teraz naga ale wiem ,że wyrzucenie tego z siebie pomoże mi w dalszej drodze.

Wrzucam zdjęcia z teraz i patrząc na nie czuje satysfakcje i siłę ,jednak nie czuje tego gdy patrzę w lustro .

A to ja PĄCZEK albo KOTLET(jak kto woli ,tak na mnie wołali,a to dawało mi siłę aby schudnąć WROGOWIE motywowali najbardziej! ) :

POMACHAJCIE GRUBASKOWI NA DO WIDZENIA !

pozdawiam i miłego wieczoru!(;