Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzieci... smam słodycz

Moja ma dziś 13 lat, ale odkąd pamiętam była indywidualistką. Zawsze inaczej, po swojemu, na przekór. Ja na spacer chcę tam ona w drugą stronę. Kiedy wróciłam do pracy, miała 2 latka, zajmowała się nią moja mama. Prosiła o jedno, by przed wyjściem do pracy Córcia była umyta, przebrana i poczesana-to był koszmar. Do dziś jest przekorna ma swoje zdanie. Przez te 13 lat uczymy się siebie nawzajem co dziennie. I z wiekiem powiem Ci że będzie lepiej. dziś jest pomocą -zaprowadza swoich braciszków do szkoły i przedszkola, pomaga w domu, nie powiem, że to anioł hahaha, ale pracujemy nad tym. Moja rada : dużo miłości , zrozumienia. Też wrzeszczałam, w dupe nawet dostała -bo nie jestem znowu zwolennikiem bezstresowego wychowania. Jakoś daliśmy radę. Ty tez dasz :)

a co najgorsze, z rokiem coraz bardziej pyskata i uparta, uczy się od dzieci:(

Moja ma 5 lat:)

Kochana współczuję, ja wczoraj też miałam walkę z córą. Niby ogólnie jest grzeczna, ale w sumie za mało od niej wymagam i jak wczoraj nie chciałam zrobić tego co ona chciała to rozpętało się piekło. W efekcie dostała 2 klapsy. Zmuszona byłam też podrzeć ulotkę z meblamiu kuchennymi której ostatnio bardzo używała, prosiłam żeby odłożyła ją na miejsce, a ona rzucała ją specjalnie na komodę, w końcu cierpliwość mnie opuściła, porwałam ją i wyrzuciłam do śmieci. Był straszny płacz, łaziła wszędzie byle tylko nie sprzątać ( bo to o to była bitwa). Powiedziałam, że jak nie będzie sprzątała to wszystkie zabawki będę jej wyrzucać. Popłakała, położyła się w łóżku z bezsilności, oczywiście posprzątać nie chciała. ZAczęłam z nią rozmawiać, wyciągnęła rączki żeby ją przytulić, powiedziałam, że mama nie chce tak robić ale ona mamę zmusza i że dzieci muszą słuchać się rodziców i takie tam. Przeprosiła mnie, a później była taka kochana jak chyba jeszcze nigdy. Sprzątałyśmy wszystko razem i ciągle było "mamusiu, mamusiu, mamusiu pomożesz?..." itp. Serce mnie bolało i do tej pory mam wyrzuty sumienia, ale co zrobić jak dziecko ciskając rzeczą w podłogę krzyczy nie, albo nie chce mi się? Ciężka rola matki:) Powodzenia!

Po przeczytaniu Twojego pamiętnika zacznę bardziej doceniać męża. Dziękuję :-)

skad ja to znam:)wiekowo dzieci mamy chyba podobnie:)

moje dziecko tez ma takie pomysły. u nas wode z wanny wylewała kubkiem który ma do zabawy :/ tak że wiem co czujesz. całe szczęscie nie sika. za to by dostała kare. kara u nas wygląda tak że każe jej siedziec pod ścianą sama w pokoju i nie może wstawac i brać nic do ręki. ma siedzieć bez ruchu... to jest dla niej najgorsza kara jaka może być ... na początku jak podpowiedziała mi ta metode koleżanka to nie wierzyłam w jej skutecznośc i wg twierdziłam że moja wiercipieta nie usiedzi.. ale o dziwo podziałało w 100% z tym że trzeba być odpornym na płacz bo nie sztuka posadzić dziecko na karze i za sekunde po nie iśc i tulić... ma wiedzieć że kara to kara i przedewszystkim za co ja dostaje. jeszcze do tego stosujemy ostrzeżenia. np jak wylewa wode ze szklanki. raz ok może się zdarzyć ale za 3 razem jak jest specjalnie to dopiero kara. żeby się nie zrobiła chora sytuacja że coś się przydaży i dziecko cały dzien w pokoju samo siedzi. u nas starcza 5 min. czasem 10.

O matko, współczuję :o Co prawda, sama mamą nie jestem, ale pracuję właśnie jako niania, więc jestem sobie w stanie to wyobrazić. Mam nadzieję, że jakoś Wam się uda poskromić dzieciaki. Życzę Wam powodzenia i duuuuuuuuużo cierpliwości.