Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Spodnie "kurczą się" w praniu

Taaa, jasne... Po urlopie i po dwóch miesiącach bez fitnessu i bez zahamowań na żarełko jestem - nie pytajcie ile - na plusie. Ile razy ja już zaczynałam. Ciągle się zastanawiam jak człowiek, w tym ja, jest w stanie dopuścić aby jego ciężka praca poszła się je...ć. W poniedziałek na wadze było 87,4 kg - a przecież ze stówy zjechałam już do prawie 72 kilosków:( Spodnie na tyłek nie wchodzą, bo niby jak, kiecki pękają w szwach, a mi wciąż gadają, że mam fajną dupeczkę i nie mam co marudzić i narzekać. A ja marudzę, a ja narzekam, bo właśnie ta dupeczka wymyka mi się spod kontroli najbardziej. W poniedziałek podjęłam kolejną walkę, kolejny restar, kolejne motywacje, kolejny powrót, kolejne zmiany, kolejne pomoce. Na razie próbuję nieco podbudować metabolizm - widzę już zmianę. Nie chodzę ze spuchniętym bembenem, nie czuję się napęczniała, a wizyta w toalecie uffff nie jest straszna. Wymyśliłam sobie, że będe znów zapisywała co zjadłam. Zrobiłam sobie szablonik i wydrukowałam w kilkudziesięciu egzemplarzach. Każdego dnia piszę co jem i upinam skrupulatnie (przynajmniej na razie) do segregatora. Zrobiłam sobie różne tabeleczki, różne pomiarki itp. Zobaczymy na ile to się sprawdzi. Może zacznę częściej tu zaglądać:) To mi naprawdę bardzo pomagało, czemu zrezygnowałam - tego nie wie nikt:)

Dzień 1.

Dzień 2.

Dzień 3.

Dzień 4.

W zasadzie dobrze, że już po urlopie bo dietkę będzie łatwiej trzymać, pokus mniej:)

A to ja - lipcowy urlop nad naszym morzem:)

Z siostrą :)

Goferki są mniam :)

A Gdańska starówka - moja ulubiona:)