Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
A jednak się przełamałam...

Pamiętacie jak jakiś czas temu pisałam, że X zaproponował spotkanie? No właśnie.. Wczoraj był dzień, w którym spotkaliśmy. Ogólnie byliśmy umówieni na dzisiaj, ale że wczoraj rano miałam sporo czasu, to spotkaliśmy wczoraj, a nie dzisiaj. Wrażenia po spotkaniu? Dziwne, bardzo dziwne.. Miałyście, kiedyś uczucie po spotkaniu z kimś, że zawiodłyście? Siebie lub osobę, z którą spotkaliście? Bo ja to poczułam wczoraj i do dzisiaj czuje nieswojo. Może wyda Wam się to dziwne czy nawet śmieszne, ale jakoś jest mi smutno. Wiecie dlaczego? Obawiałam się, że zabraknie mi języka w gębie i właśnie tak było. Czułam jakąś cholerną blokadę, która nie pozwoliła mi rozwinąć jakąś dłuższą konwersację z mojej strony i dlatego czuję, że zawiodłam siebie jak i jego. X kategorycznie temu zaprzeczył. Powiedział, że go niczym nie zawiodłam i że nie mam się czym przejmować i że lubi mnie tak samo jak przed spotkaniem. Powiem Wam, że i może by tak było, ale odkąd rozeszliśmy po spotkaniu czuję i widzę, że już nie jest tak jak było przed spotkaniem. Dotychczas pisaliśmy codziennie. Jak miałam wolne, to cały dzień od rana do wieczora, kiedy chodziłam do pracy. Pisaliśmy z rana zanim do niej poszłam i kiedy wracałam pisaliśmy do momentu aż nie padłam. A teraz? Dzisiaj mam wolne on o tym wie. Wiem, że już nie śpi, ale się nie odzywa. Powiem Wam, że jest mi smutno, bo po wczorajszym spotkaniu jeszcze większe wrażenie na mnie zrobił. Nie spotkałam jeszcze osoby, której mogłabym słuchać bez końca, a jego mogłabym. Nasze spotkanie trwało prawie 3 godziny, a ja mogłabym go słuchać nadal i przede wszystkim strasznie szybko minął ten czas. Spotkanie traktowałam jak czysto koleżeńskie, a nie jak randkę. Nie liczyłam, że z tego rozwinie jakiś związek. W pewnym momencie wyszedł temat X byłej i w sumie ja go sama zaczęłam. X powiedział, że jestem pierwszą osobą, z którą spotkał od czasu, kiedy z nią nie jest i że poniekąd był ciekawy reakcji.. Reakcji tego jak będzie czuł. Powiedział, że nie potrafi zapomnieć o byłej i że nadal nosi jej zdjęcie w portfelu i nie potrafi go wyrzucić, że nie jest gotowy na nowy związek i że nie chce mi robić nadziei. Powiedział, że jeżeli ona będzie chciała do niego wrócić, to on z nią będzie bez zawahania, ale jeżeli chodzi o mnie, to możemy być na etapie koleżeńskim. Mi to kompletnie nie przeszkadza, bo nawet mu powiedziałam, że ja te spotkanie traktuje jak koleżeńskie, a nie jak spotkanie, z którego miałoby wyniknąć coś głębszego. Powiem Wam szczerze, że po tym temacie jeszcze większej dostałam blokady. Nie wiem czemu.. Od tej pory w zasadzie mówił tylko on. Nie powiedziałam mu o tym, bo widziałam, że to był niezręczny temat dla niego. Zresztą przepraszał mnie kilkakrotnie, jeżeli mnie uraził nawet, kiedy wsiadał do busa. Po spotkaniu poszłam do pracy. Cały dzień towarzyszyło mi dziwne uczucie i nawet w niej mi nie szło. Na przerwie napisałam do X z przeprosinami za moją gadatliwość, a raczej jej brak. Odpisał, że nie mam go za co przepraszać i że on widział, że coś jest nie tak, bo pytał mnie czy jest ok, a ja mu mówiłam,, że tak. Napisał, że moje oczy i tak mnie zdradziły.  Mam ochotę do niego napisać, ale powiedziałam sobie, że poczekam aż on sam to zrobi. O ile w ogóle.. Czuję się źle. Męczy mnie to strasznie, bo czuję, że jednak nasze wczorajsze spotkanie popsuło nasze dotychczasowe relacje. Chociaż X twierdzi, że wszystko jest ok. Jednak ja mam inne odczucie. Chociażby dlatego, że jeszcze nic nie napisał, a jestem tego pewna, że nie śpi. Jak myślicie, co powinnam zrobić? Poczekać aż sam odezwie, napisać, a może zadzwonić?