Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
biegowe urodziny ... to już regularna terapia :)))

Pomimo faktu ,że naprawdę marzyłam o tym żeby pracować za granicą to jednak mam jakieś takie dygoty teraz :))) Nie chodzi o tęsknoty za Polską ,zwłaszcza że wróciliśmy z tamtąd 4 dni temu i wszystko wskazuje na to że znowu pojedziemy na przedłużony łikend za miesiąc :) Dygoty wynikają ze zwykłej niecierpliwości. Bo już bym chciała wszystko wiedzieć ,mówić biegle po Holendersku ,jeździć super szybko na rowerze. Do tych życzeń dochodzi oczywiście nieustannie wymarzona waga ,brak mega dupy i brzuchola. I nieby dobrze wiem co oznacza słowo "cierpliwy" ,ale jakoś mi ten termin ostatnio nie działa. I na te wszystkie moje dygoty naprawdę jednym jedynym lekarstwem jest bieganie! I ja to przecież doskonale wiem od bardzo dawna ,ale to mnie po prostu nieustannie zachwyca. Wczoraj wracałam z pracy potwirnie zmęczona. Mimo ,że urodziny i fajnie to cały ten birthday cake ,który organizowałam mnie nieco zestresował. Niewielu ludzi tu znam ,po angielsku jeszcze nie nawijam z taka łatwościa jakbym chciała. I generalnie wracałam do domu ze spuszczoną nieco głową i już prawie zadecydowałam że biegania nie będzie ,raczej jakieś użalanie. Ale jak mąż mój złoty mnie przywitał w domu wielkim bukietem kwiatów to się wszystko odmieniło :))) Naciągnęłam majty do biegania ,zaklnęłam na widok swojego odbicia w lustrze i krzyknęłam zamykając drzwi że wracam za godzinę :))) Ciężko mi się biegło ,bo po poniedziałkowej dziesiatce trochę zmęczyłam mięśnie ,ale psychicznie to naprawdę było tak jakbym sobie w żyłę dała ...i w sumie tak było dałam w żyłę endorfin sporą porcję! I już po kilkunastu minutach znowu jestem królem świata ,wraca pewność siebie ,chill out i totalnie utracona CIERPLIWOŚĆ. Tak naprawdę jeżdżąc na rowerze też czuję coś takiego ,ale zdecydowanie to nie wymaga odemnie takiego wysiłku. Przy bieganiu muszę jednak coś przezwyciężyć - siebie :) Głupie szepty ,że właśnie dziś nie mam siły ,że jakieś ciężkie mam nogi ,że "czy ja do cholery nie moge poleżeć przed telewizorem". Ale jak już się uporam z takimi upiorkami to po skończonym biegu po prostu czuję się bajecznie! I dokładnie tak jest ,że żeby byc szczęśliwym trzeba po prostu raz dziennie się pożądnie spocić ,czego wam i sobie życzę. I tak się naprawdę stało ,że wczorajszym najpiękniejszym prezentem był bieg który sobie podarowałam!

P.S. Bardzo bardzo dziękuję za życzenia. Jakiś miałam wczoraj magiczny dzień ,bo naprawdę nie pamietam takich urodzin żebym aż tyle dostała życzeń cudowanych :)))