Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jestem "U Siebie"

Przyjemnego mieszkania Ci życzę.Mi też dobrze się mieszkało w samym centrum miasta obok starówki, zielonego ryneczku, sklepów i Katedry. Wszędzie miałam połączenia,do pracy15 minut, przedszkole pod domem,dzieci do szkół, liceum blisko,mąż do pracy na politechnikę chodził piechotą....ale teraz już inny etap życia. Powodzenia Gliwiczanko:))

I tego się trzymaj:)) Nie bądź perfekcyjna, wrzućna luz.Nie warto godzić tych wszystkich ról,bow końcu rzadnej nie wykonujesz dobrzei stąd frustracja....Wybierz te naj,naj naj wazniejsze, które Cię uszczęsliwiają, resztę olej :),bo w bilansie życia zostaje rodzina, miłość i czas który dałaś im i Twój rozwój. Miej w nosie co inni powiedzą i na jaki margines Cię spychają. Nie daj się wciągnąć w WYŚCIG SZCZURÓW....Nie jesteś szczurem... Jesteś Kobietą, Mamą,miłością :))

Pomyliłam odpowiedź ta ostatnia to do ciężkiej cukierniczki. Sory :))

Na pewno tak, serce jest przy dzieciach i wnukach, jest i w Andrychowie i w Krakowie, w Gliwicach, w Polsce i tutaj przede wszystkim ale to U siebie, to jest miłość własna, to takie uczucie, że wszystko jest na miejscu, jest tak jak powinno być, nikt nie narusza twoich granic, nic nie musisz, żaden szef, żaden właściciel firmy, żaden mąż i nawet żadne dziecko nic nie oczekują od Ciebie, dajesz bo dawać chcesz a jutro jest niewiadomą ale to Ty dokonasz wyboru co zrobisz, kiedy i jak tylko ty zechcesz....Buziaki:))

Doskonale Cię rozumie :) Ciągłe przeprowadzki zachwiały Twoim poczuciem bezpieczeństwa i stałości. Moi Rodzice też się przeprowadzali, najpierw z ulicy na ulicę, potem do innego miasta, gdzie budowano odlewnię, potem akademik, prywatna kwatera, hotel asystencki....a potem Będzie dobrze,jeszcze mnóstwo życia przed Tobą, pytaj tylko siebie często, czy to jest na pewno to, co ja chcę robić, czy to jest na pewno to jak ma wyglądać mój dom, moja rodzina, moje ściany.... Dzięki za tak wspaniały wpis. Duże Buziaki :))

I tego się trzymaj:)) Nie bądź perfekcyjna, wrzućna luz.Nie warto godzić tych wszystkich ról,bow końcu rzadnej nie wykonujesz dobrze i stąd frustracja....Wybierz te naj ,naj, naj ważniejsze, które Cię uszczęsliwiają, resztę olej :), bo w bilansie życia i tak zostaje tylko rodzina, miłość i czas który dałaś im i Twój rozwój. Miej w nosie co inni powiedzą i na jaki margines Cię spychają. Nie daj się wciągnąć w WYŚCIG SZCZURÓW....Nie jesteś szczurem... Jesteś Kobietą, Mamą,miłością :))

Miło mi:)Też serdecznie pozdrawiam :))

Jak lubisz swoje miejsce, w którym bytujesz to już połowa sukcesu. To jest fajne. Buziaki :))

Jesteśmy różne i na szczęście mamy różne potrzeby. Każda z nas znajduje USiebie. Pozdrawiam serdecznie:))

Rozumiem Cię doskonale, mnie wymówiono służbę i najęto młodsze o 15 lat ciało po 35 latach i trójce dzieci...Ale dzisiaj dopiero teraz jestem szczęśliwa, swoim szczęściem bez martwienia się o to co on czuje. Ważne jest , co ja czuję i życzę Ci też szczęścia... Buziaki :))

Najbardziej tęskniłam za Andrychowem, małym miasteczkiem w powiecie Wadowickim....Tam był dla mnie w dzieciństwie Raj....Teraz nie jestem już mała dziewczynką, nie wystarczy mi kąpiel na kamieńcu, w odkrytym basenie, nie wystarczy mi mała prowincjonalna scena z chałturnikami, jedno kino, nie wejdę już na szczyt bez wyciągu i nie jeżdżę na nartach jak w K.S. Beskid Andrychów, szpital jest w powiecie, a wiek zaczyna mieć swoje prawa....Buziaki:))

Najbardziej na świecie kocham góry, nie ma dla mnie piękniejszych widoków niż widok ciągnących się w dal kolejnych wzgórz, skal, szczytów, panoram... jest pole do wyobraxni, jest satysfakcja ze zdobytego szczytu ale wiek, tusza, serce maja swoje prawa i tylko morze daje daleki horyzont, jest zmienne, jest zamglone, wzburzone, sine, błękitne, szmaragdowe, spienione.... A Trójmieście ma na brzegu lasy i wzgórza, skały w Redłowie....pewnie jeszcze piękniejsze są klify z Norwegi...:))

To jest szczęście kobiety, mieć rodzinę i być dla dzieci i męża. Szczęściem jest móc kształtować swoje dzieci, nowe istoty,szczęściem jest kochać, być kapłanką ogniska domowego i organizatorem tego wszystkiego. To jest wielkie wyzwanie i wielkie zadanie.Porobiło się jednak tak, że kobiety współczesne muszą z przyczyn ekonomicznych często pracować na kilku etatach i wtedy jest ograniczony wybór i trzeba z czegoś rezygnować i najczęściej to jesteśmy my same....Ale teraz zostaje satysfakcja, że dało się radę i można bez żalu i wyrzutów sumienia żyć dla siebie.....:))

Zrób to, życzę Ci tego... mi do szczęścia jeszcze brak może kota. Mój August musiał zostać już u córki, na bieżąco otrzymuję o nim informację, ale koty ciężko chorują przy zmianie domu, a przede mną jeszcze jedna przeprowadzka do swojego....kiedy niestety nie wiem, to zależy od stanu Ojca i Boga...Jakiś Ryś musi jeszcze poczekać:)) Buziaki :))

Prawda,ale dom też jest za oknem i co możemy zrobić razem w okolicy.... Buziaki :))

NOOO! Pójdę zobaczyć, czy mamy szansę na JAZZ! Iwonka jest chętna, mogłaby kupić bilety....albo zrobimy sobie własny jazz :)))

mogłabym....ja kupić :)))

Przeczytaj odpowiedź jaka dałam Krystynie, madzie czy Nejtrini a zrozumiesz i zapytaj swego serca czego mu brak. my tyjemy nie bez powodu....Buziaki :))

Ja ciebie też serdecznie pozdrawiam:))

Do zobaczenia. Z wiekiem przekonuje się człowiek, że siedzi tylko na jednym fotelu naraz, je jedną ulubioną łyżką i w tę ostatnią podróż oprócz butów, bielizny, sukienki i różańca nic nie zabiera. Warto w takim razie cieszyć się życiem póki jest, otaczać się pięknem i dzielić radością z innymi.... Buziaki:))

Starych drzew, na pewno się nie przesadza, tak samo jak ludzi, które całe pokolenia z dziadkami, pradziadkami mieszkają w tej samej okolicy, nazywam ich krzakami, ale ja czuję się ptakiem, potrzebuję dalekich horyzontów, wielu możliwości, przestrzeni, gór, szczytów i samotnych skał....Trójmiasto daje mi to wszystko naraz i nie muszę już mieszkać na 7pietrze aby oddychać, wystarczy, że siądę nad morzem....Dobrze myślisz i to co planujesz zrób... Buziaki i powodzenia:))

Tak,najważniejsze to znaleźć odpowiedź na proste zdawałoby się pytanie: CZEGO CHCESZ I POCO?, czyż nie? Kiedy decyzja podjęta czujemy niewypowiedzianą ulgę i zostaje tylko techniczna strona przedsięwzięcia.Buziaki :))

Szukaj a znajdziesz, proś a będzie Ci dane..... Buziaki :))