Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie ważę się i jestem robotem

Od jakiegoś czasu chodziła za mną chęć powrotu do pisania o sobie i podzielenia się z innymi moimi sposobami na sukces oraz motywacją.

Wpisy, które zaczną się tu pojawiać polecam osobom, które mają wagę w normie i potrzebują wysiłku fizycznego, by wyrzeźbić sylwetkę lub poprawić kondycję, a także osobom, które mają coś/lub nawet wiele do zrzucenia, ale brak im motywacji do utrzymania diety, czy zmuszenia się do treningu.

Służę pomocą, ponieważ jestem robotem.  Czasem tak się czuję, gdyż nie akceptuję żadnych wymówek - moich własnych, czy innych osób. Nie rozumiem i nie wybaczam lenistwa. Mimo, że nie brak mi empatii w przypadku ludzkiej krzywdy, nie toleruję, gdy boli paluszek, czy główka, bo to nie powód by wchłonąć pół kilo ptasiego mleczka! 

Dodatkowo: nie ważę się. W ogóle. Nie mam wagi. Tzn. mam, ale gdy wyczerpała się w niej bateria, nie wymieniłam na nową. Nie wiem ile ważę. Wartości dot. wagi początkowej i docelowej na vitalii wpisałam na oko. Mam 170 cm wzrostu i myślę, że ważę 60-63 kg. Jest to waga w normie. Nie interesuje mnie dokładna suma i jestem raczej przeciwna ważeniu się, gdy ktoś nie ma powyżej 10 kg nadwagi. Uważam to za zbędną rzecz do takiego codziennego funkcjonowania i zabójczą dla osób podatnych na zaburzenia postrzegania siebie. O ważeniu się, a raczej o nieważeniu napiszę więcej później.

Również więcej informacji, co tu robię, czy odchudzałam się wcześniej, co robiłam i robię obecnie, jak trenuję - o tym wszystkim napiszę później.