Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dieta, studia no i K.

Cześć Dziewczynki. Popijam sobie właśnie w pracy pyszną zieloną herbatkę i czekam na drugie śniadanie. Najbardziej w pracy właśnie kocham drugie śniadania.

Co u mnie.. Dieta ok. Miałam taki moment, że waga mi stanęła. Było to po takim bardzo imprezowym weekendzie, wesele itd. Ale już wyszłam na prostą. Nie mogę się  doczekać 7 z przodu. Ale to jeszcze dłuższa chwilka.  Teraz to już może lecieć wolniej. Mam aż pół roku, żeby schudnąć 21 kg. Oczywiście, że się uda. Ogólnie to jestem mega szczęśliwa i mega dumna. Cały czas odkładam moment, aż wstawię tu jakieś zdjęcie porównawcze... Żaden moment nie jest dobry, przecież spokojnie mogłabym już coś wrzucić, ale nie mogę się zebrać. :D

 Jeśli chodzi o K...Okazałam się tanim bajerantem, który robił i mówił wszystkie piękne rzeczy, żeby mnie zaliczyć. Z dnia na dzień stał się chamem, burakiem, który mówił tylko o seksie. Odwoływał spotkania w ostatniej chwili, zlewał..Szkoda tylko, że facet żeby zaruchać robi z siebie idiotę. ALE ALE! Na szczęście do niczego nie doszło. Właśnie przez to, że na dwóch pierwszych spotkaniach nie było seksu, on powiedział mi, że nie chce mu się do mnie przyjeżdżać, bo mam myślenie dziecka. Dobre sobie. Niech spada na drzewo, za fajna jestem na takie okazy. W końcu powiedziałam mu, że chcę zakończyć znajomość, a on na to, że w sumie i tak kogoś poznał. Miałam przez dwa dni doła. No... może nie doła, ale było mi przykro. Nie lubię takich sytuacji. Ale szybko mi przeszło. To nie ktoś dla mnie! A później napisał do mnie, że nie chce kończyć znajomości, poza tym szybko mi miłość do niego przeszła, a on nawet nie wie, czy z tą laską będzie, bo póki co, to go "wkurwia". Boże, ręcę mi opadły, powiedziałam żeby robił co chcę a żadnej miłości z mojej strony nie bylo, więc niech sobie nie dopowiada. I że mam 24 lata i nie chce mi się już kontynuować znajomości z chłopcami, bo interesują mnie faceci. Żal mi trochę, że straciłam czas na fiuta, ale może to mnie nauczy być ostrożniejszą i nie wierzyć we wszystko.

Poza tym, dostałam się na studia. Przyjęli mnie już tak na amen. Boję się, bo to studia zaoczne (czyli kosztują). Boję się, że przez to nie dam rady. Muszę ogarnąć jakieś stypendium socjalne, może  uda się też jakieś zmniejszenie czesnego. Zobaczymy.

Ogólnie trochę boję się tego wszystkiego co przede mną. Z pracy wysyłają mnie koniecznie na nabór na jedno stanowisko, to wiązałoby się w końcu z normalnymi pieniędzmi, ale nie jest to przecież pewne. Jeszcze te studia, itd.. Ale te wszystkie zmiany są dla mnie bardzo dobre. Dam radę ze wszystkim.

W ogóle muszę częściej tu zaglądać, bo co to za pisanie raz na kilka miesięcy, grrr. 

No własnie, czas na drugie śniadanie.