Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
W poszukiwaniu frajera na kajak

Jakoś tak trochę zagubiłam się w czasoprzestrzeni. Nie chciało mi się ostatnio nawet dużym palcem u stopy ruszyć. I jak już tak leżałam, sztywno ten palec trzymając, to kontemplowałam o sposobach, które w jakiś cudowny sposób poruszą moje cztery litery. Moje cztery litery oczywiście znajdowały tysiące pretekstów, co by się grzać w ciepełku kanapy, i na każdy pomysł z głowy znajdowały argument przemawiający jednak za wyższością kanapy. Jednakże niepokorna głowa nie dawała za wygraną. I wymyśliła, co by chociaż na spacer w miłym towarzystwie się udać. Tylko w weekend było „zimno i pada, zimno i pada na ten kraj po środku Europy”. Zagaiłam zatem męża, który skutecznie zbunkrowany siedział przed komputerem. Zagajony mąż spojrzał się na mnie spode łba, a następnie powiedział „mhm” i wrócił do tego co na ekranie mu migotało. Mówię zatem do wystającego spod koca nosa córuchny, „chodźże dziecię moje z mamusią na spacerek do parku”. „Nie chce mi się” odparł nos, nie wynurzając się wcale, ale to wcale. Syna starszego się nie czepiałam , bo dzieciak zachorzały, a najmłodsza latorośl jakoś mało konstruktywna na szybki spacer. Myślę sobie podzwonię po znajomych. No i okazało się, że moi znajomi, na dźwięk słów: spacer, kije, park, szybko, reagują podobnie jak moje cztery litery. A do tego są niesamowicie zajętymi osobami, które z chęcią ze mną by poszły, ale:

- nie przyrządziły jeszcze obiadów na przyszły tydzień i właśnie się do tego zabierają,

-  boli ich noga/ręka/głowa/inne części ciała,

- za chwile przyjdzie teść/teściowa/mama/tata/szwagier brata ciotki,

- właśnie są w trakcie generalnych porządków,

- za 15 minut będzie wyczekany serial/film/program oraz

- zapomniały że na zakupy iść chciały, dobrze że im przypomniałam.

W zamian za to mogłam:

- przyjść na piwo i byśmy pizze zamówili,

- przyjść na winko,

- wyprowadzić ich psa,

- powłóczyć się po galerii oraz

- umówić się kiedy indziej bo dzisiaj to nie.

 Zatem czując się lepsza od tych wszystkich wyżej wymienionych, oraz pacyfikując własne cztery litery, ubrałam latorośl najmłodszą, która w zakresie dysponowania własnym czasem ma jeszcze niewiele do powiedzenia i pojechaliśmy do pewnego przybytku, gdzie konstruktywnie zwiększaliśmy poziom wody w basenie. Dzięki temu od wczoraj mam w domu  zamiast jednej dwie chore latorośle. A można było grzać cztery litery w kanapie. Można było :-)