Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Próbuję zwalczyć jesienne przesilenie.

Łeb do słońca... Tak mawiała Magda, założycielka fundacji Rak`n`roll. Nie "wyrollowała" go niestety. Nie ma jej wśród nas. Ale była to mega pozytywna osoba, nigdy się nie poddawała. To co, ja mam się podać? Ja? Osoba zdrowa? Osoba, która ma wpływ na to jak wygląda? 

A co mają powiedzieć ci, którzy nie mają takiego komfortu? Którzy chorują, umierają, słabną, nikną? Oddaliby wszystko, żeby móc. A ja kurna mogę!!!

Zakupiłam wit. D3. Postaram się o dawkę energii. Powrócić do ćwiczeń, do regularnego jedzenia, bo teraz mam zbyt małą ilość posiłków i id kilku dni apetyt na słodkie. Mogę nie tykać słodyczy miesiącami, ale jak przychodzi takie właśnie osłabienie to nie odpuszczam. No oczywiście, nie jest to tabliczka czekolady, nie jest to pół tortu, nie jest to paczka ciastek. Kupuję 2-3 groszki ptysiowe, albo małą napoleonkę, i mam z głowy na 2-3 dni. 

Dzisiaj rześko na dworze, ale przez większość dnia świeciło słońce. Matko, jaka to była przyjemność wystawić łeb do słońca! Zostawiłam męża w sklepie, wyszłam i wystawiałam!!!! 

Staram się... Nie daję sobie ucinać członków, nie zakładam się, nie obiecuję, ale się staram. Na razie nie podejmę żadnych wyzwań. Muszę odnaleźć właściwy tor. 

"What does not kill you, makes you stronger!"