Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
ciut luzu w spodnicy

wiem, wiem, mozna nie zauwazyc, ale po tych rowerkach i staraniach o staranie sie z dietą mam nieopiętą spódnicę i lekko jeździ po rajstopach. To cudowne uczucie komfortu trzeba zapisac, a zrozumieją jedynie ci, co sa wielorybami i udało sie im ruszyć o 2 mm w dół czy tam 3 mm, nieistotne, pewnie miara nic by nie wykazała, ale od dzis bede sie mierzyc. Poranny rowerek 40 min ze zmienną szybkością  a teraz robie grzecznie obiad by zjesc - jestem glodna, wiec zjadlam sliwkę i jabłko, by nie rzucic sie na cokolwiek (super, ze nie ma w domu czekolady). Żeby mnie wspomóc w uwazaniu boli kolano, ale nie jest to złe, bo wiem, ze jak schudne 4 kg przestanie boleć - to brzmi jak alarm organizmu. W czwartek mam wazne spotkania - trzy i chcialabym sie dobrze czuć i dobrze wyglądać. No wiem, ze w ulubiony zakiet nie wejde, ale moge lepiej wygladac w średnim. No i założyć bluzkę, a nie worek. Mąż zabrał mnie na spacer z psami - jakos to rozruszanie pomaga. Cos musze zaplanowac - zawsze - od lat - mam spotkanie w jeden poniedzialaek miesiąca, na którym chcac mnie wprowadzic  dobry humor wszyscy przynoszą stawiaja zachecaja słodycze. A ja glodna (lecac ze spotkania innego prosto) jem. Czasem maskakrycznie. Wiec wymyslilam pierwszy raz - ze powinnam cos wziac w pudełko, co da sie zjesc w samochodzie po pierwszym spotkaniu (na tym kawa bedzie) a przed drugim (co to czekolada, sliwki w czekoladzie etc). 

Co to moze byc? raczej nie na widelec, raczej do ręki. Moze placki bananowe z płatkami? robi za slodkie, wiec moze juz bede odporniejsza na wieczor. Trzeba sie traktowac jak wariatke uzaleznioną, a nie jako inteligentną... bo to sie nie sprawdza