Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tak jak w kinie...

No to wracam. Może najpierw garść info co się działo. Wyklułam się 24 maja. Kajto 3800 ważył, wiec książkowo. Sama akcja porodowa.... no cóż poczułam się jak w filmie. Od pierwszego skurczu do Kajta na brzuchu 3h. Jechaliśmy w korkach przez całe miasto.... myślałam ze urodzę po drodze. Dzwoniliśmy z samochodu jak się sprawy maja... odebrali mnie z auta i zastanawiali się czy mnie dadzą rade przewieźć na porodówke czy rodzimy na izbie przyjęć....udało się :) Na porodówce na chwile akcja zwolniła... adrenalina opadła, ale 45 min po przyjeździe Kajto był z nami. Więc niech mi nikt nie mówi ze to nie jest jak w filmie ;)

Potem posiedzieliśmy trochę w szpitalu bo CRP młody miał podwyzszone, ale już wszystko ok.Trochę walki o laktacje, ale zaparłam się i 2 tygodnie właściwie leżeliśmy non stop przy cycku i zatrybiło.Teraz sie docieramy. Mógłby więcej spa, bo póki co matka uwiiązana bardzo. Ale zakupiliśmy chustę, wiec może coś będę mogła porobić. No i nie chce spać w wózku.

No ale że to portal o odchudzaniu to do rzeczy... DUŻO pracy przede mną. Dzisiaj rano się zmierzyłam i jestem trochę podłamana. Czułam ze szału nie ma, ale nie wiedziałam ze jest aż tak źle... szczególnie jeśli chodzi o wymiary. No że tak powiem mam z czego zrzucać.

Teraz czas zrobić plan powrotu do formy i usunąć wszelkie pokusy słodkie z domu. Ćwiczyć póki co jeszcze za bardzo nie mogę. Zostają spacery... niestety wózka Synuś póki co nie uznaje. Zobaczymy jak będzie z chustą....Za miesiąc wizyta u lekarza i wtedy mogę pomyśleć o jakiejś innej aktywności. Po tylu miesiącach leżenia to i dłuzszy spacer jest wyzwaniem.

No ale nic trzeba iść małymi krokami do celu. Staram się nie myśleć jak jest źle tylko myśleć co by tu można zrobić żeby było lepiej. 

No i tyle na te chwile. Trzymajcie kciuki, idę zobaczyć co u Was:)