Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Matka- nie matka

Ja jak miałam wrócić do pracy po 2 latach siedzenia z córkami to zaszłam w drugą ciąże i w efekcie siedziałam z córkami 4 lata. Cieszę się, że mogłam to zrobić ale z perspektywy czasu widzę, że o dziwo bardziej zaczęłam je kochać gdy wróciłam do pracy i mogłam za nimi tęsknić. Nie daj się otumanić matkom Polkom, które uważają, że wszystko zawsze i wszędzie trzeba robić z dziećmi. Moje dziewczyny też chodziły do żłobka (takiego na kilka osób) i bardzo się cieszyły, że tam idą. Przecież w takim miejscu też się uczą, mają kontakt z rówieśnikami... Pamiętam też, jak na nas sąsiedzi złym okiem patrzyli, gdy śmieliśmy wyjechać sami na weekend.(dzieci były u dziadków) A ten weekend bardzo dobrze nam zrobił. Odpoczęliśmy i z nową werwą wróciliśmy do dzieci. I wcale nie mieliśmy wyrzutów sumienia, że jedziemy sami :)

Ja jestem w 15 tygodniu i od zawsze (czyli od 13 lat odkad poznalismy sie z mezem) przepowiadalam, ze ja z dzisckiem w domu siedziec nie bede. 4-6 tygodni gora i wracam do pracy. Z tym ze bedziemy z mezem kombinowac prace zmianowe, zeby przynajmniej przez znaczna czesc dnia dziecko bylo z ktoryms z nas. Co do zlobka - powiem Ci z wlasnego doswiadczenia bo pracuje z maluchami. Do 2 roku zycia uwazam to za kiepski pomysl. Takie maluszki sa bardzo spragnione bliskosci jednej osoby. Mimo ze bylam/jestem relatywnie obca osoba bo widuje dzieciaki raz w tygodniu przez 45 minut, jak mialam taka malizne w przedszkolu/zlobku od 6 do 6 jedyne co moglam z nia zrobic przez te 45 minut to orzytulac, inaczej darla sie w nieboglosy. I nie wazne ze nie bylam mama czy babcia. Bylam tam orzez te 45 minut tylko dla niej. Jak juz troszke podrosly, nie chcialy mnie wypuscic i kurczowo trzymaly za spodnie lub plakaly jak tylko slyszaly alarm (ustawiam zeby byl wiadomy koniec terapii). Przykry widok. Niestety taki maly dzieciak potrzebuje uwagi jeden na jeden. Dlatego jesli ja nie bede z dzieckiem bo bede w pracy, bedzie moj maz, ktory uwazam jest tak samo w 100% zdolny do fachowej opieki jak i ja. Ma rozum, dwie rece i dwie nogi. Nie rozumiem ograniczania roli ojca w zyciu dziecka bo ja, matka zrobie to najlepiej. Guzik prawda.

No coz jezeli jestescie szczęśliwi to Wasza sprawa jak dzielicie sie obowiazkami i wychowujecie dziecko. Ja robie inaczej ale nie znaczy, ze lepiej. Tylko taka mala uwaga od troche doswiadczonej mamy. Dzieci bardzo szybko rosna juz nigdy nie beda male i urocze i bardzo latwo przegapić wiele momentów probujac byc nadzwyczaj nowoczesną....

No coz jezeli jestescie szczęśliwi to Wasza sprawa jak dzielicie sie obowiazkami i wychowujecie dziecko. Ja robie inaczej ale nie znaczy, ze lepiej. Tylko taka mala uwaga od troche doswiadczonej mamy. Dzieci bardzo szybko rosna juz nigdy nie beda male i urocze i bardzo latwo przegapić wiele momentów probujac byc nadzwyczaj nowoczesną....

wiesz wróciłam do pracy, jak Młody miał 8 miesiecy, ba jak miał 7 miesiecy zostawilismy go z babcią na tydzien i polecieliśmy na urliop z męzem. Sama wiesz, jak jest dobrze. Kochaj mądrze

Ja jestem Matką która siedzi z dzieckiem w domu, teraz myślę o drugim. Ale to już swoją drogą. Ja nie wyobrażam sobie oddać narazie mojej do przedszkola. Ale jeśli wy podjeliscie taką decyzję to wyłącznie wasza sprawa i nikt nie ma prawa was krytykować. :) Nie przejmuj się. Uważam że bycie dobra Matka w ogóle od tego nie zależy. Ważne żeby kochać a inni niech sobie gadają :) pozdrawiam

A wiesz że jakbyś była w domu z dzieckiem to też by znaleźli powód do tego żeby źle komentować twoje metody wychowawcze? Ludziom nie dogodzisz. Mój młodszy syn poszedł do przedszkola jak miał 1.5 i do dzisiaj wysłuchuję na każdej imprezie jaki to on biedny i pokrzywdzony. i że zabrałam mu dzieciństwo! Na szczęście uważam inaczej i jestem zdania że uczęszczanie do przedszkola wspomaga jego rozwój społeczny. Trzymaj się. My matki mamy ciężki żywot!

Hmmm a ja właśnie jestem tą z mam która siedzi z dzieckiem mała idzie od września do przedszkola.Ale mój samorozwój i moja samoocena poleciały na łeb na szyję....Wiesz chyba najważniejsze jest to żeby rodzić był poprostu szczęśliwy spełniony wtedy mozna góry przenosić i jest się dużo lepszym dla takiego małego brzdąca bez frustracji i z dużą dozą cierpliwosci no i masz super męża hhhe .Jeśli ty widzisz że twojemu dziecku nic nie brakuje to tak jest dużo miłości życzę i olej to gadanie ludzie zawsze gadaja

Ja nie wyobrazam sobie oddania wlasnego dziecka do zlobka, czy zostawienia pod opieka niani, ale nie krytykuje takiego rozwiazania, czasem jest konieczne i tyle. Wazne by dziecko mialo dobra opieke. W Twoim przypadku nie, wiem, co niby ludzie mieliby krytykowac, przeciez mala zostaje z tata, a nie z obca osoba. Wg mnie bardzo dobre wyjscie z sytuacji. Co to za glupie stereotypy, ze ojciec jest gorszym rodzicem, nie potrafi sie zajac l, czy zostac z dzieckiem... W naszym spoleczenstwie tatusiowie zmieniajacy pieluche sa nadal wychwalani pod niebiosa przez starsze panie, jakby to bylo cos niesamowitego. Na szczescie czasy sie zmienily i ojcowie chetnie angazuja sie w wychowanie malucha. Na Twoim miejscu objechalabym rowno kolezanki-zazdrosnice. Twoje zyciE i Twoje decyzje. Nikt nie ma prawa Cie oceniac w tej kwestii. Na pewno nie zawodzisz, ani nie krzywdzisz dziecka. Fajnie, ze tata ma mozliwosc zostania z mala, wg mnie to dobre rozwiazanie. Moj szwagier tez zajmowal sie corkami, a jego zona pracowala i wg mnie to jest ok :) nie przejmuj sie gadaniem, bi nie ma czym. Naprawde trzeba byc ograniczonym umyslowo, zeby uwazac, ze zostawienie dzieck z ojcdm to cos zlego.

My mamy 5 miesięczna córkę i już ją zapisalismy do żłobka bo po roku chcę wrócić do pracy i też wszyscy nas krytykują, że będzie za malutka, że będzie chorować, ze to i tamto. Nie przejmuj się, róbcie co uważacie za słuszne, kieruj się swoją intuicja.

Nas uważają za niepełną rodzinę bo mamy jedno dziecko. Długo z tym się męczyłam psychicznie, ale się uporałam ;) Wiem co czujesz i Ci współczuję

Musisz olać durne komentarze i robić swoje.