Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedziałek

Już po nowiu i waga pewnie przestanie spadać. Chyba od czwartku zacznę wychodzenie z diety WO, bo nie chcę się denerwować. To będzie cztery tygodnie. Schudłam tylko 6 kg. Mało, ale dobre i to. Od początku roku zrzuciłam 8 kg. Gdyby nie wczesniejsze jojo, to by była juz nadwaga. Kolejny post od 16 września. Wtedy księżyc zacznie dążyć do nowiu. Chcę wytrzymać dwa tygodnie. Może zrzucę z 4 kg. Dobrze by było, bo siódemka z przodu kusi. Teraz zacznę dodawać po 100 kalorii co tydzień. Na początku dodam warzywa strączkowe, jajka, tłuszcze i ryby. Po miesiącu dodam węglowodany typu ziemniaki, makarony. Po dwóch dopiero odrobinę mięsa. Cały czas będę jadła dużo warzyw. Oby jojo nie było.

Ostatnio spędzam więcej czasu w kuchni. Znowu gotuje z przyjemnością. Nie mam juz wyrzutów sumienia, z tego powodu ze jem. Lżejsza jestem i to mnie nadal bardzo cieszy. W zasadzie to nawet czekam na urozmaicenie diety. Czekam na majonez i zupy ze śmietaną. Czekam na frytki, quiche, domowy chleb, kotlecik z warzyw. Dziś leczo, sałatka z buraka, pomidor i jabłko.

Wczoraj byliśmy na spacerze. Odwiedziłam enklawę zieleni pomiędzy dwoma ulicami. W tym miejscu znajdowały się kiedyś pola i ogólnodostępne pastwisko. Mój dziadek wypasał w okolicy owce. Gdy byłam dzieckiem chętnie się tam bawiłam. Teraz jednak drzewa są wyższe i jest ich więcej. Wtedy to był step, a teraz jest las. Wczesną wiosną kwitnie tu podbiał. Jest żółto, a raczej było żólto. Moja ukochana ciocia Resia zrywała go do wazoników. Kiedyś w tym miejscu młodzież paliła ogniska. Popularne było pieczenie kartofli i kiełbasy na patykach. To jest też siedlisko bażantów.