Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czwartek

Przeziębienie mi przechodzi. Już wczoraj nie spałam cały dzień i coś umysłowego podziałałam. Wysuszyłam też kolejna porcję grzybów. Dziś w końcu zrobie pranie. Czekają dwa. Ma być palone w piecu. Będzie nastrój. Do pracy na dworze moze wyjdę jutro. Chcę też ufarbować włosy.

Nie wszystko idzie jak trzeba. Teraz sezon chłodny i Krzysiek znowu ma zabrane 1/4 etatu bo pracy mniej. Będzie też mniej pieniedzy. To mi już nie pasuje. Moze trzeba będzie trochę zacisnąc pasa jeśli coś ma być odkładane. Trzeba będzie przed kupnem każdej rzeczy spytać się czy to coś jest potrzebne. Trudno... To nie jest w końcu żadna tragedia. To tylko pieniadze... Ja wychodzę z załozenia, ze one nie są najważniejsze. Jeśli na podstawowe potrzeby starczy to ok. Inni nawet tego nie mają.

Wczoraj był brat Krzyśka, bo trzeba było zamontować jeszcze gniazdko. Trzeba też kupić i zamontować osłony na puszki. Jeszcze ma mi zrobic jedno gniazdko.

Dziś już spokojny dzień. Ja będę miała spokój, bo Krzysiek jedzie do miasta. Póxniej moze umyje okno... Zostały jeszcze dwa i wszystkie prania zasłon i firanek.

Zostały też przetwory. Jutro coś kupię...

Odkąd Rozi straciła ząbki stała się płochliwa. Ma 11 lat. Zawsze była bojowa i niby nadal jest ale czasem w razie starcia juz ucieka. Nie uciekała nigdy. Mój najstrszy kocurek Mruczuś skończył w lecie/wczesne lato/ 16 lat i zęby ma. Potrafi byc bojowy i odgryźć się nawet Mikusiowi. Niestety ostatnio jest wolniejszy i jakby nieco apatyczny czasem. Jeszcze bardziej lubi ciepło. Zawsze lubił, bo już jako kociątko biegł rano do mnie pod kołdrę zamiast do miski. Teraz jednak najchętniej wyleguje na moim ramieniu lub pod kołdrą. Oby tylko zimę przetrwał. Starzeje się moje stado. Jeszcze kilka lat a moze mi zostać tylko Kajtuś, Majusia i Aronek. Smutno mi będzie... Przywykłam do wielu serduszek do kochania...