Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Stresy i ekscesy #52

Waga na dziś: Brak, bo za bardzo boję się rozczarowania by sprawdzać

Wyjątkowo nadaje do was z rańca. Bo to bardzo ciężki poranek. Drugi dzień w przedszkolu Młodej. Ona jakby czuła, że jest dzień kiedy trzeba szybciej wstać, bo wstawać nie chciała, mimo że ostatni tydzień (poza środą oczywiście kiedy był jej pierwszy dzień) wstawała punk 7, nawet przed, a w dni szkoły - bum, ciężko dobudzić. Nic nie pomaga. Ostatnio mąż był w domu i poszliśmy ją odprowadzić razem, więc z rana była nerwówka i bieganina. Mogło też mieć to jakiś wpływ na niepowodzenie tamtej misji, dziś chciałam tego uniknąć i mimo zegarka wskazującego spóźnienie przeprowadziłam wszystko na spokojnie. Skutkowało to przekupstwem białym michałkiem (wyrodna matka..) żeby wyjść w ogóle z domu, ale się udało.  Dotarłyśmy. Nie będę kłamać, samo wejście było super, przywitała się z paniami, ale gdy tylko zniknęłam z widoku - płacz. Przytuliłam małą, wytłumaczyłam, ale po chwili przedszkolanka kazała mi po prostu wyjść, mówiła że tak będzie najlepiej. Może nie kazała, bo to ja zapytałam co powinnam zrobić i co będzie najlepsze. W każdym razie wyszłam dławiąc łzy, z wielką gulą w gardle. Na szczęście po jakimś czasie dostałam smsa że jest lepiej, że Młoda nadal trochę smutna ale że bawi się z innymi dziećmi. Gdybym go nie dostała pewnie przez ten cały czas bym się gapiła na telefon z bolącym brzuchem. 

Piszę do was jedząc śniadanie, a raczej połykając je w całości w strachu że zadzwoni telefon a ja z pełną gębą będę. Czuje się niesamowicie spięta ale jestem też ogromnie dumna.  Każda minuta to sukces. 

Dobra. Wstaje. Idę coś posprzątać zanim mnie rozniesie. 

Powiem tylko że ostatnie dni beznadziejnie z wodą dalej, z jedzeniem w miarę. Ostatnio jak do was pisałam udało mi się też zmotywować na rowerek 25min 8km. A, no i łapy w bąblach od tarcia. No i kupiliśmy kask dla Młodej i fotelik rowerowy więc w tym roku witamy prawdziwy holenderski lajf. Mam tylko nadzieję że się z nim polubi i nie będzie wrzasku za każdym razem jak będziemy chcieli gdzieś pojechać na rowerze.

Trzymajcie kciuki za mnie i za Młodą.