Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
29.07.2024

Waga dzisiaj pokazała 57 kilo! Heh super, nie wiedziałam że w końcu mi się uda :) od 12 lat tyle nie ważyłam, odkąd zaszłam w pierwszą ciąże to już było coraz więcej na wadze i prosze :) wreszcie się zawzięłam, wreszcie ruszyłam dupsko i efekty widać :) nie powiem ze bycie na diecie to sama przyjemność i lekkość. To miesiące wyrzeczeń i wściekłości, wzlotów i upadków. Wszystkie te teksty o fajnej diecie co to nie chodzi się głodnym, je się to co lubi i chudnie to moim zdaniem bzdury. Żeby schudnąć i to dużo tak jak w moim przypadku to niestety musiałam dużo ograniczyć w jedzeniu, wyeliminować słodycze, mocno ograniczyć to co lubie jeść i znaleść czas na ćwiczenia. Chodziłam często głodna bo organizm wcześniej przyzwyczajony do żarcia zaczął dostawać mniejszą ilość i siłą rzeczy musiałam się jakoś przyzwyczaić - często chodziłam głodna, rozdrażniona i wściekła. Teraz po roku czasu wiadomo jest dużo lepiej, przyzwyczaiłam się do mniejszej ilości jedzenia, do niejedzenia słodyczy i do większej aktywnosci fizycznej, ale początki były naprawde trudne. Warto jednak spróbować i zmienić nawyki, bo widze po sobie że lepiej się czuję, mam więcej energii, mogę dłużej chodzić i biegać za dziećmi i nie mam zadyszki :) no i wygląd też się zmienił - ze 130 cm w talii mam ok 88 cm - więc duża zmiana na plus dla zdrowia i wyglądu :) jedyny minus jaki widze i już nie zmienie to skóra zwisająca z brzucha - niestety 20 lat nie mam żeby była bardziej elastyczna i się ujędrniła ładnie, ale po takiej otyłości jaką miałam plus trzy ciąże to mimo wszystko jestem dumna z tego co osiągnęłam i staram się tą zwisającą skórą nie przejmować zbytnio :) 

Pozdrawiam!