Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Już czas...

Dziś jest ten dzień, na który czekałam już od jakiegoś czasu. Dziś się przenoszę z domu mojej "przyjaciółki" na kamping. Dlaczego napisałam przyjaciółki w ""? Ponieważ myślałam, że nią jest. Niestety myliłam się. Zmieniła się strasznie... Nie wiem, może przeżywa kryzys wieku 30? Może to, to że została mamą (już ma ponad roczne dziecko). Może to, że od dwóch lat jest za granicą, gdzie nie ma znajomych praktycznie w ogóle? Stała się straszna, wręcz okropna. Kiedyś dosłownie tryskała dobrym humorem. Ueielbiałam ją... Teraz... Teraz jej po prostu nie poznaję  Wiecznie chodzi zła, cały czas ma na coś/kogoś jakieś fochy, wciąż ma pretensje do wszystkich i o wszystko. Nie da się z nią wytrzymać. Ja, to się boję odezwać, czy cokolwiek zrobić. A że nie jestem u siebie, to już w ogóle najlepiej siedzieć w kącie i się nie odzywać! Chociaż nie, bo będzie miała pretensje, że nic nie robisz, a ona robi wszystko. A dlaczego tak wyczekiwałam tego dnia? Ponieważ będę miała spokój!!! Z dala od niej i jej pretensji 

Niestety jest z tym związany jeden malutki mankament... Nie będę miała dostępu do neta. Absolutnie żadnego  taki nieoczekiwany odwyk od mojego małego nałogu. Może na dobre mi to wyjdzie, bo wzięłam ze sobą dwie książki, a przeczytałam zaledwie 1/3 jednej 

No nic... Odezwę się pod koniec października, by się (oczywiście, że tak będzie) pochwalić ile kilo gdzieś w tej Francji zgubiłam 

Obiecuję dietkować i dbać o formę, zarówno psychiczną jak i fizyczną