Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jakoś się wygrzebałam spod sterty sprawdzianów

Ufffff.... Udało mi się nadrobić zaległości w szkole. Musiałam ostro przysiąść, bo trzeba było wystawić już proponowane oceny na koniec roku, a jak to zrobić skoro nie wszystko ocenione? Teraz dopiero będzie urwanie głowy, bo przecież większość przez cały rok się leniła a po zebraniu z rodzicami chcą poprawiać oceny. Jak się naumieją, to nie mam nic przeciwko.
Ale nie tylko szkółka była powodem mojej nieobecności w pamiętniczku. Jak zwykle koniec sezonu artystycznego (chóralnego) jest dość intensywny. Koncert goni koncert. Wczoraj na ten przykład śpiewaliśmy z okazji urodzin papieża w katedrze olsztyńskiej. Bardzo udany koncert. W poniedziałek będziemy nagrywać własnie tę muzyczkę na płytę. A śpiewaliśmy Mszę Kreolską Ramireza z solistką, fortepianem i perkusją. Polecam wykonanie z solistką Mercedes Sossa (nie wiem czy dobrze napisałam nazwisko).
Wczoraj po koncercie "uciszaliśmy" emocje w Teatralnej na piwku. A dzisiaj trochę boli główka i suszy. Zupełnie nie wiem dlaczego, wypiłam tylko dwa piwka. A dzisiaj powtórka z rozrywki. Świetujemy 11 urodziny naszego chóru pod nieskromną nazwą Bel Canto. Z racji tego, że jestem w Radzie chóru(naiwniacy myślą, że jak ktoś jest matematykiem, to umie liczyć i może być skarbnikiem, bo manka nie zrobi, hihi) miałam też trochę roboty z organizacją i dziś również jeszcze trochę do zrobienia zostało, więc zaraz uciekam do roboty.
Ale najpierw muszę się pochwalić. Dzisiaj moja śliczna kochana i ulubiona waga pokazała mi 79,6 kg. Hip hip hurrrrra! Nie mogła zrobić tego wczoraj, kiedy było oficjalne ważenie? Nie!!!! Wczoraj nawyzywałam ją od wrednych małp (chyba poskutkowało), bo było tylko 0,1 kg mniej niż przed tygodniem. Mocno się nie zdziwiłam, bo ostatnio nie mogłam sie wydostać spod sterty sprawdzianów, żeby pojeździć na rowerku. Na basenie też nie byłam, bo akurat wywiadówki były i demonstracja mundurków do szkoły. (Brrrrrrrrr, co za ochydztwa proponują.) A na dodatek w czwartek, chyba z przemęczenia, rzuciłam się na słodycze i pożarłam całą czekoladę, nie licząc dwóch batonów, też w czekoladzie. Jedyna z tego korzyść: tak mnie zemdliło, że teraz wcale nie mam ochoty łasuchować. Jestem w szoku, bo wcześniej mogłam pochłonąć potrójne ilości słodyczy i nie czuć przesytu.
Ale się rozpisałam, hohoho! A i tak bym jeszcze coś skrobnęła. Niestety muszę lecieć, bo zabraknie mi czasu, żeby się zrobić na bóstwo. Będę dziś szpanować, bo wchodzę wreszcie w spódnicę z rozporkiem i zakupiłam pończochy, a co!