Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Powoli wracamy do rzeczywistości

Wrzesień zaczęłam ambitnie od odgruzowania pokoju syneczka. Starałam się to robić jego rączkami, więc palec wskazujący zdeczka nadwyrężyłam. Po południu, kiedy czas zaczął mnie naglić, żałowałam, że nie zaczęłam tydzień wcześniej. Stan wszelkiego typu przydasiów osiągnął poziom okna, a w niktóry strefach pokoju nawet był wyższy. Synek również miał tego dość i na śmietniku wylądowały nawet te rzeczy, o które go nie podejrzewałam, że jest w stanie się z nimi rozstać. Chyba już wyrasta z wieku dziecięcego i stał sie już prawdziwym nastolatkiem. Moją diagnozę potwierdza jego poziom naburmuszania się bez powodu i co chwilę.
Wczorajsza imprezka udana do bólu... nóg oczywiscie :) Dietkowo się nie popisałam, ale starałam się paść tylko sałatkami, a że były pyszne, to niestety przekroczyłam miarę. Tańce i spiewy były również. Nie fałszowaliśmy, zatem sąsiedzi wykazali się byli cierpliwością. Zakończyliśmy o 5, czyli normalnie :) Za tydzień umówiliśmy się już do Teatralnej, żeby nie odczuć bólu z odstawienia nagłego od nałogu.
Jutro już normalnie praca, tzn. wraca odpowiedni poziom hałasu do szkoły, bo w tym tygodniu jakoś tak głupio było...