Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
motywacja vs. systematyczność

witajcie!

to mój pierwszy wpis. trochę się ciesze że dołączyłam. ale z drugiej strony... obawiam się i to bardzo. nie mam ani wysokiej motywacji, ani nie jestem systematyczna. co teraz?

muszę nauczyć się jeść, spać ćwiczyć, a nawet patrzeć na sama siebie.

jest wiele rzeczy , przez które nie jestem idealna. spóźniam się na potęgę, szybko rezygnuje. jeśli nie jestem w czymś najlepsza, poddaje się bez walki. 

nie mam przyjaciół, bo albo chce żeby byli idealni, ale może po prostu nie umiem zaakceptować własnych słabości. i wychodzi na jaw to, co zawsze mi powtarzali. nie lubisz u ludzi tego, czego w sobie

brzmi znajomo?

wiele z nas tak ma, i albo uznajemy to za normę i żyjemy jak żyjemy, albo staramy się to zmienić, i ja własnie zaczynam. chce byc bardziej kobieca, seksowna i pewna siebie

swój brak samoakceptacji przenoszę wszędzie. na studiach, w aptece na praktykach, zajęciach a nawet odpowiedzi ustnej. mam wrażenie, ze przez moja wagę jestem postrzegana jako nieciekawa, wręcz nudna, leniwa i bez ambicji.

czy tak musi byc?

oczywiście ze nie. dlatego moje postanowienia to:

być systematyczna

nie spóźniać się

akceptować błędy swoje i innych

i przede wszystkim schudnąć, by czuć się dobrze, cieszyć się życiem i być postrzegana pozytywnie

jeśli brzmi to znajomo, a mieszkasz w Krakowie, napisz!