Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątek

Koniec tygodnia. Było w nim trochę wrażeń nie tylko miłych. Waga ładnie spadła, ale mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec. Oby nadal spadała, bo kusi mnie nadwaga. Jeszcze tylko kilka kilo. Bardzo bym chciała szybko zobaczyć szczuplejszy model na Vitalii, a później będę gonić moją mamę. Ona strasznie przytyła ostatnio. Już jest otyła, ale nie pozwoli sobie nic powiedzieć. Nie przejmuje się i odchudzać się nie zamierza. W dodatku mnie za odchudzanie krytykuje. Czasem ciężko mi z nią rozmawiać i w ogóle się nie rozumiemy.

Nadal pracuję bez zaangażowania i krócej niż normalnie. Większe tempo narzucę sobie chyba dopiero od piątku, gdy pojedzie Sebastian. Na razie jestem na urlopie, bo dawno go nie miałam. Mam jednak wyrzuty sumienia.

Czekam na Sebastiana. Jest dla mnie wsparciem. Pozwala mi ogarnąć prace męskie w domu i koło domu. Tym razem chce jeszcze zrobić wjazd, bo samochody z węglem grzęzną odkąd podjazd zostal rozkopany.

Mam sporo zmartwień związanych z moim synem Adrianem. Mimo 30 stki nadal ma  niepoukladane życie. Muszę go wspierać finansowo. Wspiera go też ojciec, ale odkąd jest na rencie ma mniej pieniędzy ode mnie.On już do pracy nie wroci i więcej pieniędzy mieć nie będzie. Adrian do domu wrocić nie chce, bo jego mieszkanie wymaga remontu. Jest też problem z kolegami, którzy mają na niego zły wpływ.