Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Niedziela

Koniec tygodnia, ale nie koniec pracy. Biegam teraz za pieniędzmi i siedzę długo na portalu z wrózbami. Dzis tez będę siedzieć. W październiku muszę pokupować to i owo. Teraz pilne sa rośliny i skrzynie, bo Sebastian musi je skręcić. Część roślin już kupiam. To wiosenne cebulowe. Kolejne kupię może w poniedziałek, bo pieniadze juz zarobiam ale na konto jeszcze nie wpłynęły. Wplyną na pewno.

Wczoraj czytałam o reumatyzmie no i to było jakbym czytała o sobie. Do lekarza się nie wybieram, bo leków brać nie chcę. O oficjalną diagnozę też mi nie chodzi, bo trzeba by zaakceptować wędrowkę po lekarzach i liczne badania. Ja się wychowaam w czasach gdy diagnozę stawiał lekarz w rejonie i on leczyl. Na badania i do specjaistow praktycznie sie nie chodziło i coś takiego mi pasuje. Tego i tak wyleczyc sie nie da i stan ostry będzie wracać. Myślałam o borowinie, ale ma ona wiele przeciwskazań i obawiam sie tego. Kupię za to materac gorczycowy, maść końską i plaster rozgrzewający. Do tego elektrostymulator. Zwyrodnienie będzie jednak postępować. Boję się kalectwa. Koniec skupiania sie tylko na kregosłupie. Teraz bolą mnie też biodra, stopa i prawy staw ramienia i on jako jedyny jest spuchniety. Na razie jeszcze ćwiczę jogę, ale z coraz większym trudem... Nadal jednak ćwiczę zwyke 20 minut. Oczywiście codziennie. Zmieniłam ułożenie rąk w Reiki. Co prawa Reiki płynie tam gdzie trzeba, ale teraz przykadam ręce w konkretnych miejscach.

A teraz wnioski po przeczytaniu książki Kobiety które kochaja za bardzo. Książkę przeczytałam i wnioski są, ale nie do końca sie z nia zgadzam. Po pierwsze autorka nie uwzgędnia potrzeb i charakterow. Wymaga przynależności do grup wsparcia, a co ma zrobić introwertyk, który z kontaktami z ludźmi ma problem z natury. Przecież on przed grupą nie otworzy się i nie będzie opowiadał o sobie. Nawet  psychiatra nie zawsze zaleca terapię grupową. Poza tym autorka stawia na cakowita niezależność w związku. Dla mnie zwiazek to zależność. Partnerzy robią coś dla siebie, uzupełniaja się, jest wymiana dawanie i branie i to jest piękne w każdej relacji. Według niej nie wolno mężczyznom pomagać w niczym. Też sie z tym nie zgadzam. Kto ma pomóc w razie problemów jak nie osoba bliska. Da mnie związek to wzajemne wsparcie. To jest etyczne. Są kobiety, które z natury maja potrzebę troski o swojego mężczyznę. Ja czasem wręcz matkuję i to jest normalne, bo mam wenus w raku. To tak z grubsza, ale ogónie pozycja dość wartościowa i na terapię DDD się chyba wybiorę. Niestety poradniki podają sprzeczne nieraz rady. Ja chcę podążać drogą serca i według innego poradnika pomoc innym jest wazna i cenne jest waśnie to co sie robi dla innych. Trzeba znaleźć złoty środek. Teraz czytam książkę Koniec współuzależnienia.

Kolejny wiersz i 4 miejsce na warsztatach.,.:)

pamiętasz

lato odpłynęło z westchnieniem

ścigam wspomnieniem

te chwile gdy smakowałam ciszę

 wśród beskidzkich szczytów

gdy łowiłam z zachwytem

ustrojone w szmaragd jodły i potężny obalony świerk

gdy chłonęłam zapach dziurawca kapiącego złotem

szelest traw

i wszystkie barwy natury

czerwone rumieńce maków fioletowe sukienki dzwonków

pamiętasz

rdzawe plamy na skórze salamandry

całującej promienie słońca na kamieniu

i pstrągi igrające z cieniem w potoku

wspominam…

i akwarelka