Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Połowa lata minęła, a ja mam w pamięci poprzednie. Jakby wczoraj czytałam o pierwszych sejmikach bocianów i o ich odlotach, a to juz rok. Dzień upływa za dniem, a życie mija. Jeszcze niedawno Mruczuś był maleńki, a teraz kończy 15 lat. Megusia już 14, a jakby wczoraj Krzysiek znalazł ja przed domem na ulicy. Kajtuś już jest rok z nami. My też coraz starsi. Niedługo będę mieć 57 lat. To już strasznie dużo. Jeszcze trochę, a trzeba będzie żegnać się ze zwierzętami, a moze i mamą, bo już skończyła 80 lat. Nie tak wiele i nam zostało. W tym roku żal mi przemijania. Nie chcę tracić bliskich. Żal mi mijających dni. Tyle mam jeszcze planów. Czy zdążę je zrealizować? Czy starczy życia, sily, ochoty?

Wczoraj znowu czytałam na temat szkodliwości jedzenia mięsa i cukru. Krzysiek je mięso, a właściwie wędliny i to tanie codziennie. A może paradoksalnie dobrze, że tanie, bo mięsa w nich malo? Je też slodycze-ciastka, bulki słodkie, pączki. Diety zmienić nie chce. Martwię się o niego. Sebastian, moja mama, Adrian wszyscy są mięsożecami. Ja jem ostatnio mięso, ale mało. Słodyczy też jem mało normalnie, bo teraz latem jem 3 razy w tygodniu loda.. Za to piję codziennie colę bez cukru.

Wczoraj przygotowałam sobie 70 fiszek z nauką rosyjskiego. To słowa ważne dla mnie na codzień typu zwrotów zawodowych wrożka, astrolog, tarot, horoskop. Trochę związanych z pasjami. To nie są słowa często uzywane i w normalnej nauce ich nie ma. Jeszcze trochę i przygotuję podobny zestaw w języku angielskim. Te słowa muszę znać, a już te związane z podróżami i życiem towarzyskim niekoniecznie, bo na co mi one. Nic mnie tak nie denerwuje w nauce języków jak te zwroty grzecznościowe typu miłego dnia, miło mi że spotkamy sie znowu, zdrowia życzę i te związane z podróżami zagranicznymi typu odprawa celna i lot bezpośredni.