Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Wczoraj był dość ciężki dzień. Była do załatwienia masa spraw typu słuzbowych i do tego pilnych. Niby jeździł Krzysiek, ale ja musiałam przygotować i uważać przy tym, zeby sie nie pomylić. Trzeba było wypeniać druki, blankiety. Było trzech kurierow z paczkami w tym jeden rano tuz po 8. Trzeba było do niego wylecieć w pizamie. Do tego byla wyprawa do sklepu i zajęcia z rosyjskiego. Trzeba było iść po opłatki. Nie lubię ruchu, a tego typu wrazeń nie potrzebuję. Odetchnęłam dopiero po 20.

Wczoraj byłam zdenerwowana od rana. To wina planet. Słonce aspektuje kwadraturą moje mc, księżyc krzywo zerka na moją wenus i marsa, a mars dreczy saturna. Trzeba to przeczekać. Co dziwne wyciszyłam sie trochę u mamy. Poszłam do niej rano zanieść zakupy i poczułam dom, bo w piecu już sie paliło i obiad sie gotował. U mnie było jeszcze zimno i ponuro. Moja mama zawsze potrafiła tworzyć jaką takąś miłą, domową atmosferę. Dom jest skromny, bo ani tam pomalowane, ani wysprzatane na błysk, a jest przytulnie.

Dziś powinien być spokojny dzień. W planach mam tylko naukę matematyki i czytanie pozycji o ograniczanu picia alkoholu.

Filuś bierze leki na katar i odzyskał apetyt. Je nawet sucha karmę. To oznacza, ze brak apetytu nie jest spowodowany nerkami, a wyciekiem z noska. Już trzy razy tak było, ze po antybiotyku jadł średnio dwa miesiące. Przyszły kroplowki i pasta odzywcza. Moze przytyje. No i oby.

Wczoraj była awantura z Krzyśkiem, bo kupuje słodycze i przynosi do domu. Wczoraj były trzy batony, 2 drożdżówki i ptasie mleczko, cała paczka. Średnio trzy razy w tygodniu są ciastka. Ja tyję, a on ma stan przedcukrzycowy. Ja na tego typu rzeczy jestem wściekła i uważam, ze to jest zbędne. On sobię chce osłodzić życie. Wkurzył mnie jeszcze tym, ze chce kupić wódkę na święta. Piwo znoszę, ale wódka to już przesada.