Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Piątek

Do zimnych pryszniców już się przyzwyczaiłam. Codziennie rano sobie serwuję. Przyzwyczaiłam się też do lepszego wyglądu w domu. Już są i fryzura i paznokcie i lepsze ciuchy w domu. Z makijażu w zasadzie zrezygnowałam poza lekkim podkreśleniem oczu. Teraz staram sie sobie wpoić nawyk codziennej pracy w domu.

Kupiłam słoiki na ziola i kilka książek. Na razie dość z tym. Potrzebuję jeszcze tylko 400 zł na kurs czakroterapii i w tym miesiącu koniec z zakupami. Mam za to remont - ocieplenie drzwi od pracowni i malowanie pokoju dziennego. Do tego dojdzie opłata za groby około 1250. 

Zdałam sobie sprawę, ze się blokuję uczuciowo jeśli chodzi o ludzi. Moje współzycie z bliskimi opiera się na przyzwyczajeniu i rozsadku. Za dużo przykrości z ich strony miałam. Za bardzo były przekraczane moje granice, żebym jeszcze coś czuła. Moi bliscy nie liczyli się z moimi potrzebami i uczuciami no i taki efekt. Oni też są zimni. Czasem mi się zdarza coś poczuć do kogoś, falę ciepła, ale rzadko. Nauczyłam się z tym żyć i już mi nawet nie jest przykro. Nie mam już potrzeby czuć sie kochaną. Uczucie mam od zwierząt i to mi wystarczy. Moze trzeba by popracować nad moimi relacjami, ale do tego potrzeba woli obu stron. Tylko czy to ma sens. Co bym na tym zyskala? KIedyś gdy byłam sama bardzo się męczyłam. Teraz niby sama nie jestem a uczucia i tak nie mam. No przynajmniej go nie czuję, a moze tylko moi bliscy inaczej je wyrażają i jest tu brak zrozumienia. Czasem tak bywa przecież. Krzysiek przynosi mi kwiaty, podaje kawę do łóżka i śniadanie. Czasem mnie przytula. Moze to jest miłość? Mama mówi do mnie Agusiu i córciu. Może powinnam się otworzyć? Boję się jednak kochać tych którzy mnie nie kochają. Takie uczucie jest żałosne...

Dziś mija 8 dzień diety dr Dąbrowskiej i samopoczucie psychiczne złe, ale się zmienia stopniowo na lepsze. Nie dziwię się, ze diety nie powinny stosować osoby z depresją. NIc mi sie nie chce robić. Mogłabym leżeć i drzemać na okrągło. Do wszystkiego się zmuszam. Gdy nic nie robię też nie czuję sie dobrze. Jestem ponura i mało cierpliwa. Wszystko mnie drażni. To co sprawiało mi przyjemność również. Nie chce mi się nawet głaskać i przytulać kotów. Śpię więcej niż zwykle, a praca sie spiętrza... Czekam na koniec diety i marzę o jajecznicy czy kotletach z buraka z majonezem... Gdy byłam na diecie wcześniej, jakoś lepiej się czułam...

Jeszcze trochę i zacznie mi kwitnąć jaśmin. Mały krzaczek przyjechał z Oszczywilka-rodzinnego domu Krzyśka. Teraz to spory krzak. Wcześniej chodziłam po jaśmin do cioci, ulicę dalej. Teraz domu już nie ma. Ciocie odeszły dawno temu i ktoś z rodziny dom zburzył. Teren został wyrównany i powstał nowy dom. Jaśminu już nie ma. Pewnie przeszkadzał. Teraz są iglaki...