Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
środa

Lato w pełni, ale temperatury na szczęście umiarkowane. Noce już chłodne. Jeszcze trzy tygodnie i odetchnę. W ogrodzie bogactwo i warzyw i kwiatów. W tym roku do wazonu zbieram oprócz kwiatów polnych takze ogrodowe. Miałam rudbekie, floksy, dalie, nasturcje, a nawet hortensje. Kwitną też róże, bo część tych kupionych ostatnio powtarza kwitnienie. Róża pnąca nadal nie kwitnie. Do końca tego tygodnia chcę usunąć z donic to z czego nic nie będzie, bo szkoda wody na podlewanie. W przyszłym roku już nie wszystko bedzie. Miała byc jeszcze jedna skrzynia, ale zrezygnowałam. Dwie plus donice mi wystarczą. Powninam sie wziąć za plewienie. Chciałabym w kilku miejscach wysypać korą, ale się nie wyrabiam. Nie to nie. Szaleć nie będę. Koniec z życiem tylko pracą. Od kilku dni trochę czasu przeznaczam na przyjemności typu pisanie wierszy i malowanie. Nie zrezygnuję z tego na razie. Praca poczeka. Nie jestem robotem... Tu obraz z poniedziałku i wiersz... Kolory na zdjęciu znowu inne niż oryginał. jakieś takie zdechłe:(

***

Jesteś tak blisko

a tak daleko

nie pozwalasz mi zajrzeć w myśli

nie chcesz bym dotknęła uczuć

trwamy obok

bo tak trzeba

a może bo tak wygodnie

bo nie ma wyjścia

nie będę już walczyć o łyk szczęścia

szarpać się

nadzieja odeszła bez fanfar

pozostały wspomnienia

i dni pomalowane goryczą

tylko czemu to tak boli

Od wczoraj zastanawiam sie nad potrzebami. Mam nawet książkę, ale jej jeszcze nie czytałam i czytać  na razie nie będę teraz. Na razie wnioski mam takie, ze moja mama była całe życie głucha na moje potrzeby i z tego powodu nie czułam sie przez nia kochana. Nie miałam od niej czułości i ciepła, a na tym mi bardzo zależało. Takich samych wybieram partnerów. To akurat jest normalne, że sie powiela wzorce. Są zimni i nieczuli i zamknięci emocjonalnie, a wszystkie moje związki bazowały na seksie. Nie czułam się naprawdę kochana i nie czuję. Ja się przytulam i jestem czuła, a moje gesty trafiają w próżnię i nie sa odwzajemniane albo sa traktowane jako zaproszenie do seksu. Setki razy mówię, że o sex mi nie chodzi. Setki razy tłumaczyłam, ze czuję sie psychicznie zaniedbywana i  nic z tego gadania nie wynika. Teraz mam juz dość. Nie będę się juz dłużej narzucać. Mam czułość i miłość od zwierząt i na tym sie skupię. Niech mi tylko nikt nie próbuje mówić, że jestem stuknięta, bo bardziej kocham zwierzeta od ludzi. Moje związki będą z rozsądku. To też sie sprawdza. Szukać nowego faceta nie będę. Nie chce mi się i mnie to nudzi...

Sebastian sie wczoraj po kryjomu upił i tego co miał zrobić nie zrobił. Do tego jest butny i nie czuje sie winny, że zawodzi. Jest wściekły, że go do roboty gonię. Wczoraj usłyszałam, że żadna baba nie będzie nim rządzić i że jestem idiotką, bo nic nie umiem i nie rozumiem...W dyskusje nie wchodziłam, bo nie ma sensu dyskutować z pijanym. Nic nie przemyśli, bo pewnie dziś już nie bedzie pamiętał o co poszło... Pojechał do domu. Krzysiek się cieszy. Mama też. Koty wróciły na kanapę, a ja sie martwię, bo z robota stoję. Dachy będą robione za dwa tygodnie, bo teraz znajomy nie ma czasu. Już tyle razy S mnie zawiódł, a ja ciągle od nowa daję kredyt zaufania. Chyba faktycznie jestem skończoną idiotką, bo nie uczę sie na błędach. Już żadnej relacji z alkoholikiem. To bez sensu tylko nerwy, stresy i zawiedzione nadzieje.