Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

Jeszcze trochę sprzątania jest, ale resztki. Nie wyrobiłam się, bo wczoraj był brat Krzyśka. W poniedziałek będzie mycie podłóg i koniec. Dziś Krzysiek idzie do pracy i moze być tej pracy więcej, bo i choinki i ozdoby, jemioła. 

Ja już nie tyję. Ważę około 86 kg. Nie odchudzam się, ale uważam na ilość jedzenia. PO Nowym Roku już na pewno dieta. Teraz robię afirmacje i Reiki na zmniejszenie apetytu i odchudzanie. Jestem dobrej myśli. Jest szansa na nadwagę, ale co dalej. Już kilka lat waga na stałe nie spada. WAha się między 79, a 86. 79 jeszcze ujdzie, bo to nadwaga, ale 86? To już problem, mniejsza sprawność i lekkie problemy z wychodzeniem z wanny np. Dziś będzie zupa ze śledziem i jajkami.

Sebastian chce przywieźć mięso w tym szynkę z sarny. Krzysiek się złości. To ponoć bardzo dobre i drogie mięso. Ja się waham. Nigdy tego nie jadłam, a jest ponoć bardzo zdrowe. Moze to jedyna okazja by spróbować...Ma też mięso z dzika. Krzysiek się obraził.

Na zajęcia jogi zarobiłam, ale teraz się waham. Nie wiem jaka to joga. Może być dynamiczna i mogę nie dać rady tak szybko pozycji zmieniać. Ja nie lubię jogi dynamicznej tylko hatha jogę, jogę kręgosłupa, yin jogę. Chyba zrezygnuję. To niby tylko 120 zł ale i tak szkoda. 

Mikuś mi regularnie obsikuje doniczki z krokusami. Oby coś z nich było...

Codziennie wychodzimy na spacery z Mikusiem i prawie codziennie są awantury. Krzysiek chce spacerować inną trasą, a ja inną. Ja wybieram 30 m ulicy i później już droga prawie nieuczęszczana z drzewami i łąkami. Po drodze tylko jeden dom. Dalej las. Krzysiek chce do lasu jak więcej czasu, a jak mniej to tylko do wejścia do lasu. Trasa to około 200 m ulicy, domy, ludzie i psy. Ja nie zamierzam się stroić, a w rozciągniętym dresie i z mężem w potarganych spodniach ludziom się pchać w oczy nie chcę. POza tym denerwują mnie samochody.

***

Już gwiazda świeci i mruga

chwytam w dłonie jej blask

zapalam świece

i do stołu proszę

jeszcze opłatek

i otulona zapachem lasu

już spoglądam

w wyblakłe oczy babci

ile to już Wigilii razem

pamiętam te pierwsze

gdy jako dziecko śniłam o aniołku

i te ostanie gdy miejsca przy stole coraz więcej

i tą gdy dziadek

przygotował szopkę

Jezuska w niej i światełko

sięgające duszy

ile jeszcze Wigilii razem

ile wspomnień

drgnień serca