Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pod koniec roku

Plany sobie, życie sobie. Przeziębienie rozłożyło mnie w pierwszy dzień świąt i wszystko wskazuje na to, że dodatkową aktywność muszę sobie odpuścić. Chcę odpuścić. Właściwie osiągnęłam w tym roku więcej niż planowałam. Może dlatego, że w istocie nie planowałam. Gadam jak potłuczona, bo powinnam w tym momencie już smacznie spać, ale ze snu, pomimo założonych zatyczek kilkanaście minut temu wyrwało mnie walnięcie drzwiami. Sąsiedzi. Być może to nie złośliwość, może to tylko niesprawne drzwi, których nie da się domknąć w inny sposób... Tak szczerze jeden pies, nienawidzę tych kretynów zasranych. Zrobili sobie z korytarza i suszarni przedłużenie mieszkania i kursują w te i nazad każdorazowo trzaskając drzwiami i obijając targanymi rzeczami ściany. Jestem w rozsypce, czuję, że jestem zupełnie sama z tym problemem i jest on za duży na moje możliwości. Do tej pory trzymałam się, bo myślałam, że lada moment się stąd wyprowadzę i zamieszkam z chłopem, ale wszystko wskazuje na to, że nasz związek właśnie przechodzi do historii. To też całkiem niemała sprawa, ale słuszna. Dziwny to był związek od samego początku, ale żal mam jedynie do siebie. Za długo się okłamywałam, że muszę tylko jeszcze trochę poczekać i wszystko się ułoży. Nie wiem co teraz będzie. Jestem zmęczona, pragnę ciszy i spokoju. I nawet tego nie mogę mieć.