Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
"Uparcie i skrycie kocham Cię życie nad życie....

Kocham CIę życie,

Choć barwy ściemniasz

Choć tej wędrówki mi nie uprzyjemniasz

Choć się marnie odwzajemniasz"

Ehhh...

Nowy rok zaczął się na dobre. Poprzedniego do super obfitujących w sukcesy nie zaliczę. Zdrowie trochę podupada. Nie wiem, co robię źle, ale jak tylko zaczynam odchudzanie, choruję. No i przerwa konieczna, bo nie ma siły na nic i trzeba się jakoś zregenerować. Może jakieś suplementy łykać? Ze spaniem też nie najlepiej. Znowu maraton po 2-3 godziny na dobę. Jak tak dalej pójdzie nigdy nie schudnę. Podobno brak snu, to brak efektów w odchudzaniu - podwyższony poziom hormonów stresu, pobudzony apetyt itd.Może melatonina? Ale to znowu prochy... Ehhh...A tymczasem kondycja rozłożona na łopatki...

Póki co, walczę z podjadaniem. Każdy posiłek musi być dopieszczony i piękny - tyle w to wkładam pracy, że potem już mi się nawet jeść nie chce. Jednak zaraz potem czekoladki wołają: zjedz mnie, zjedz mnie.... no'ż w nogę grzyba.... jak ja zazdroszczę tym, co nie lubią słodyczy...

Jeszcze się nie poddałam. Życie wredne tresuję i nie dam się ugryźć w tył...k. 

I tak dietetycznie podśpiewuję:

Jem jabłko winne

I myślę ech ty życie łez mych winne

Nie zamienię cię na inne...

Hi, hi - czasem naprawdę robi się śmiesznie.... choć zaczynało się poważnie....