Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
styczeń;-)

no wiec ogarniam styczeń, rowerek i przebieżki z psami po ok 20 - 35 min dziennie, psy wyraźnie bardziej zadowolone, ja tez mniej marudna wobec samej siebie,  teraz jeszcze więcej pić wody, to mi naprawde pomaga... dostalam od znajomej sporo jej róznych kostiumów i spodnic - wszystko ledwie uzywane bo drastycznie zmieniła figurę. Na mnie wszystko mniej lub bardziej ciasne, córki patrzą z zadowoleniem:-)

ładna zima, taka do spaceru - duzo sniegu i malo mrozu, tyle by sie trzymało, ale nie by bylo za zimno...zrobiłam pasztet fasolowy i postanawiam jesc. Kolezanka jest u mnie parę dni - ma szkolenia w Wawie, widzimy sie przy sniadaniach i kolacji. To jak nauka diety - ona je bardzo, bardzo niewiele, mikro sniadania, jak mowi, zostawia miejsce na pozniej na wiecej, wiec kanapeczka serek bialy, dzemik, konfitura, i smieje sie z moich obfitych sniadań. Tylko ze ja z moją nadwaga, (160 niecałe, a waga mi biega od 67 do 69) realnie wygladam na zgrabną i szczupła przy niej... wiec poczulam sie jej wagą, jej sniadaniami zachecona do jedzenia solidnych sniadan ponownie - a z zestawień Piry poczulam sie zachecona do ruchu ze nie jestem tak beznadziejna jak myslalam...

wczoraj, chyba juz pisałam, ubawilam sie na spacerze  z psami. Pira, suczka i endomodo wycwiczyly mnie tak, ze biegłam (no nie tak jak Nefri Grzes  Pira...) suka ze mną, ogladajac sie na psa, a za nimi mąż...hu ha!