Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
relacja wrzesniowa

Jak Wam idzie dbanie o swoja figurę kobietki? (Panowie też mogą się wypowiedzieć )

Wczoraj poszło mi bardzo dobrze, co założyłam sobie to zrealizowałam.

Jedzonko cacy i smacznie

Ćwiczonka były - co prawda poszłam z nimi na żywioł, ale rolowanie boli więc wybrałam trening siłowy, chociaż jak trener zobaczył jakim "ciężarem" macham zapytał czy dziś hantlami robię cardio? B - łapki lekko czuję więc to nie koniecznie cardio było

Dziś mam zaplanowane tylko pół dnia czyli 8h w pracy co będzie później to czysta improwizacja A może posiedzę sobie z sentymentu w pracy, wczoraj szefowa powiedziała, że przedłuża mi umowę na czas nieokreślony

A tak serio,

Ledwo zaczęłam 3 dzień a już mam pokusy

Zapomniałam o śniadaniu do pracy i non stop chodziła mi po głowie muffinka czekoladowa wedla z żabki - ależ one są pyszne Biłam się z myślami odkąd zaparkowałam pod pracą ostatecznie, gdy byłam na rozstaju dróg skręciłam w stronę biura a nie sklepu mała rzecz a cieszy miałam mieszankę orzechów 45g w torebce więc zjadłam ją z kawusią Dobre tłuszcze nie są złe przecież prawda?

Także pierwsza bitwa z samą sobą wygrana

Trzymajcie się Moi Drodzy

Buziaki

Wasza JH

24 września

Jak widać coś tam leci po woli, pewnie byłoby lepiej gdybym nie leżała jak zdechlak przez tydzień

Ale człowiek to mądra istota, miejmy nadzieje, że na błędach swoich się nauczy

***

Widzę, że sporo z Was/Nas ma problem z powrotem, zastanawia się czy nie odpuścić.

Ja już nawet "świat" poinformowałam, że odpuszczam

Najpierw poczułam ulgę, że zdjęłam z siebie obowiązek aktywności fizycznej, że nie muszę spinać zadka z dietą, nie muszę się pilnować na każdym kroku.

I co się stało?

Dość szybko zaczęły się pojawiać u mnie pewne problemy zdrowotne, o których zapominam jak jest dobrze, a dają o sobie znać jak tylko waga idzie do góry.

Za 2 dni poczułam pustkę, nie wiedziałam co ze sobą zrobić, mimo wszystko chyba zaczęłam tęsknić za tym.

Ale mówię sobie: zrobiłam z siebie idiotkę, zrezygnowałam z siłowni - nie ma bata, nie wrócę będę chodziła, ćwiczyła w domu itp. Jasne, a żeby ktoś chociaż raz widział jak w domu ćwiczę Musiałam się od-dumić, spuścić głowę i odezwać się czy mogę wrócić tam gdzie chcieli dla mnie dobrze. Wstyd jak cholera, ale cóż ... sama sobie biedy napytałam to trzeba i przez to przejść

Wiecie czego mi jeszcze było szkoda? Życia

Mam/mamy wybór - albo:

1) ŻYĆ JAK CHCEMY( u mnie obcas, sukienka, aktywnie, energicznie, sprawnie, z energia i zapałem, uśmiechem na ustach i radością w duszy, z poczuciem własnej wartości)

2) albo ŻYĆ JAK MUSIMY (ubierać się w to w co wchodzimy, zadyszka, ociężałość, ospałość, jesienna deprecha, opychanie się i myślenie o sobie jak najgorzej).

Trzeba spiąć zadek przez rok - laski to "tylko" rok z naszych pozostałych 20-30-a może i 50 lat życia.

Chcemy 19-29-49 lat przeżyć tak jak sobie wymarzyłyśmy czy może nie warto "poświęcić" roku dla tych pozostałych wieeeeeelu lat życia (oby wielu )

Ja już dokonałam wyboru parę dni temu - a Ty co wybierasz?

Trzymam za Ciebie kciuki

Buziaki

Twoja Jedzenioholiczka

3 miesiące temu przygarnęła mnie moja ludzka rodzina

Mam swoje miejscówki do spania abym poszedł spać wystarczy zgasić światła

Uwielbiam się kąpać

Tęsknię gdy wychodzą ale gdy już wracają ze szkoły i pracy cieszę się jak szalony na ich widok

Nauczyli mnie "podaj łapę" ale skubańce nie zawsze dadzą smakołyka

Mam swoje trasy spacerowe i ogródek do biegania

Fajnie że mnie przygarnęły takie kochające CZŁOWIEKI

tak sobie u Nich rosnę ;)

Ostatnio troszkę mnie tu nie było ale mam jakieś nasilenie problemów. Niektóre błahe a niektóre mocno poważne. Jak to w życiu

Tygodniowy wynik widzicie.

Wg trenera to ładny wynik i najważniejsze są centymetry. Stres powoduje wzrost kortyzolu a to równa się zatrzymaniu wody w organizmie co odbija się na wadze

Wg mnie? No niby się z Nim zgadzam w teorii Ale wiecie jak to jest w duszy?

Pomimo ciężkiego czasu, człowiek chciałby też czegoś pozytywnego w tych ciężkich momentach doświadczyć.

PRZYTULI KTOŚ?

A my Istoty ludzkie jesteśmy przewrotne i patrzymy bardziej na wagę i to tam chcemy widzieć spadki

UZNAM, ŻE:

Mięśnie mi urosły zawsze jakiś pozytyw

Pozatym jestem zadowolona z siebie:

Nie było zajadania stresu, rzucania się na niezdrowe jedzenie.

Jeszcze tak całkiem niedawno problemy bym odreagowywała jedzeniem.

Mam tak, że pierdółkowe problemy zajadam, a te mocniejsze to niedojadam nawet i niestety druga opcja jest grana.

Na siłownię chodziłam i ćwiczyłam sumiennie - niczego nie odpuszczając.

W sumie to i spadek centymetrów też cieszy

A jak Wam minął tydzień?

Jak Wasze wyniki tygodniowe?

Buziaki

Wasza Jedzenioholiczka

I na koniec ja ;)