Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Miska pod lupą

Myślałam, że uda mi się jeść intuicyjnie, wtedy, kiedy będę głodna i będę sobie spokojnie chudła. Ale to niestety nie zdaje egzaminu. Bynajmniej nie chodzi o to, że jem za dużo. Ja jem za mało! Jeszcze za czasów diety vitaliowej jadłam 4 posiłki dziennie i wydawało mi się, że ciągle jestem głodna, więc dojadałam warzywa pomiędzy tymi posiłkami. A jadłam przecież 2100 kcal, czyli o 200 więcej, niż mam obecnie w dni luźne. Możliwe, że to, że pilnuję białko sprawia, że moje posiłki są tak sycące, że długo nie chce mi się jeść. Najchętniej jadłabym śniadanie około 11.00-12.00, a potem dopiero kolację koło 20.00-21.00. Ale dwa posiłki to za mało, żeby zjeść tyle, ile muszę zjeść. No i potem dobijam w nocy orzechami i czekoladą, żeby nie jeść za mało, a i tak wychodzi za mało. Więc, zgodnie z zaleceniem mojej dietetyczki, będę jadła 3 posiłki o mniej więcej równej kaloryczności ok 650 kcal każdy. Ostatecznie śniadanie, które wolę lekkie, zostawię na te 450-500 kcal, a gdzieś tam w ciągu dnia wtrącę szybkiego batona proteinowego lub inną przekąskę. 

Grzecznie zabrałam więc dziś jedzonko do pracy. No i zobaczymy. Jednak kilogram i więcej spadku na tydzień to niebezpieczne i nieodpowiedzialne. 0,7 kg to absolutne maksimum, a idealnie byłoby chudnąć 0,3 - 0,5 kg tygodniowo.