Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
znowu

Demon Głodomorra znowu mnie dopadł i nie odpuszcza. To upokarzające, ciągle tak uparcie wracać do tych samych błędów. Tu już nie chodzi o zbędne kilogramy, obwód talii czy piękny wygląd. Powoli zaczynam to mieć coraz głębiej w dupie. Chcę tylko być wolna od obsesji jedzenia, wrzucania do paszczy co się nawinie, byle tylko poczuć spokój. Męczy mnie to już. Podobnie jak wiekuiste odchudzanie z nadzieją, że "tym razem to już po raz ostatni". Gdybym zsumowała zrzucone w moim życiu kilogramy... Pewnie uplasowałabym się gdzieś blisko rekordu Guinessa. I na co mi te wszystkie wyrzeczenia?!?! Jak byłam gruba tak jestem. Uzależniona od jedzenia i odchudzania. Jakie jest wyjście z tego gówna?!?! Nie wiem. Nie znam drogi. Ciagle błądze, ale wierzę, że gdzieś ta droga jest i ja ją znajdę!!! Metoda 12 kroków jako sposób na wyjście z nałogu nie przekonuje mnie. Moim zdaniem to droga na skróty dla matołów którzy nie myślą samodzielnie. Widziałam wielu "wyleczonych" tą metodą alkoholików. Nie piją alkoholu, ale palą papierosy, za dużo jedzą i mają inne "mniej szkodliwe" od alkoholu nałogi. Czyli dalej mają nałogi. Czyli wyleźli z większego gówna żeby wleźć w mniejsze, ale nadal gówno. Nie o taką wolność mi chodzi. Nie wiem jak, ale znajdę drogę do prawdziwej wolności. Tak głęboko i mocno wierzę, że ona musi gdzieś istnieć!!! Przez wolność rozumiem życie bez zajadania napięcia i bez koncentrowania się na jedzeniu, wadze i wyglądzie. Życie bez uciekania w zaburzenia odżywiania...