Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
nie chce mi się pisać

mamy dla świata nie dla siebie,ale serce swoje wie.....

JAK W ALFABECIE- DAM SOBIE RADĘ TYLKO DAJCIE TROCHĘ CZASU !!!???

Trudno się z tym pogodzić... Niby sa i telefony i skype i samoloty , ale..oddalenie fizyczne w końcu skutkuje oddaleniem psychicznym...Ale i to i to jest chyba nieuniknione... A mój kapuśniak będzie BEZ pyrek:) Cmok:)

Kiepska sprawa z tymi wyfruwajacymi dziećmi.... U mnie jedno dziecię za granicą od ponad 4 lat, drugie niby poza domem, ale jeszcze wraca co jakies 2 tygodnie. Dobrze, że mamy małego- przedłuża nam okres nieopuszczonego gniazda . Dobrze, że jest internet , że samoloty latają, że telefon ogólnie dostepny. Świat zrobił się mały. Pozdrawiam i nie smuć się za bardzo :)*

nie no zaraz... Przecież córunia jest tatunia a synuś mamusi... Synuś zostaje... nie powinno być aż tak źle. Ty się lepiej zainteresuj tatusiem, bo ten to dopiero deprechę może mieć...

w 100% Twój ból z powodu rozstania z dzieckiem. Mnie sytuacja życiowa zmusiła do wyazjdo mojego syna do ojca w Australii. Teraz jest w takim głupim wieku, że nawet mu się nie chce pisac do matki tylko raz na rok zdjęcie podeśle. Ale w Polsce nie miał żadnych perspektyw przy matce na rencie i bez mieszkania. A tam chłopak normalnie żyje. Natomiast wracając do spraw bardziej przyziemnych czyli rosołku to wolę nic nie jeść niż mieć refluks po rosołku. I nie ma znaczeniu, że jest tylko na cycy z kuraka i indyka. Szkodzi i tyle. Pozatym mam fobię z lat dziecięco-mlodzieżowych kiedy to co niedziela był rosól z makaronem. Makaron domowy był pycha ale ta tłusta woda z okami co kapała po brodzie. Brrr! Każdy ma swoje fobie. Pozdrówka

za to czekają INNE doświadczenia. Będzie inaczej, ale kto powiedział że gorzej ??? Ja się tak mądrze tutaj, a sama jak synka nie ma 2 tygodnie, bo jest na kajakach to pod koniec już wariuje. Ja przygotowywuje się psychicznie na to wyfrunięcie już od dawna, mówie sobie "będzie inaczej, może ciekawiej dla mnie". U mnie to szczególnie trudne, bo ja tak naprawde z bliskiej rodziny mam TYLKO syna. Ale wypycham go na świat cały czas, bo to w jego interesie (i paradoksalnie moim !!!!)

jak widac pępowine przecina się kilka razy ...zawsze smutno.

w końcu wszędzie teraz jest blisko (godzina, no góra trzy samolotem). Taki wyjazd to tak jakby się przeniosła z Żoliborza na Ursynów. Jeśli rodzice mają kontakt z dziećmi to chyba w sumie wszystko jedno gdzie są. Czasem mieszka się pokój w pokój w tym samym mieszkaniu, a kontakt z dzieckiem jakby to był Ufoludek. Dobrze będzie. Popatrz na to jak na szansę, w tym i dla Ciebie !!!

każda matka musi się z tym faktem kiedyś uporać. Na swój własny sposób.

Moja żona właśnie "przeżywa", że syn nie chce już z nami jechać do Włoch na narty, a woli ze swoim towarzystwem gdziekolwiek:))) A to przecież przy wyjeździe gdzieś dalej czy na dłużej drobnostka!:)

łatwo nie masz po tych cudownych wakacjach... pozdrawiam!

trzymaj się, a płacz pomaga...

Trzymaj sie Jolu. Corki tak naprawde nigdy nie opuszczaja matek . Zobczysz bedziecie w ciaglym kontakcie . Corke sie ma na cale zycie , syna tylko to slubu... slyszalas to powiedzenie ?

Nie ma rady, musisz to wypłakać. Trzymaj się Joluś, więcej nie doradzę i nie pocieszę, nie znam takich słów które by ukoiły tęsknotę, jaką w sobie nosisz. Ściskam ciepło.

a tak poważnie to nie wiem co Ci na pociechę powiedzieć. A może tak po prostu trzeba - wykapać, żeby przeżyć. Przeżywać a potem żyć dalej - opuści człowiek ojca swego i matkę swoją... a potem kiedyś sam będzie opuszczoną matką, tak to jakoś od wieków funkcjonuje. Wyżal się uczciwie do dna a potem do góry! Pozdrawiam - Alicja

milosc matki jak szychta w kopalni wyciska siodme poty i siodme lzy:)glowa do gory, cycki do przodu:)