Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
tyle miałam ..... ach!

mocno przytulam bo nie łatwe są to chwile dla Ciebie. Witaj w armii:)

a gdzie tam! bliżej do niespełnienia kryterium wagi niż wieku:))

Również miałam okres obniżonej wartości przy badaniu hemoglobiny. Przez ostatnie pół roku brakowało mi do normy dawcy bardzo niewiele, ale brakowało. Kombinowałam z dietą, buraczki, podroby, wołowina i nic! Dziś poszłam tylko dlatego, że dostałam SMS-a, myślałam, że się nie uda.... a tu proszę! Znów jestem na tym rauszu:)

Oj boli to przeglądanie rzeczy, moja teściowa zmarła jak mąż miał 19 lat, gdy zaczęłam powoli się wprowadzać to ja powoli sprzątałam po niej, gdybym tego nie zrobiła pewnie zalegałoby do dziś a mamy teraz po 36 lat :(

Oj, Jolu... tez tak miałam po śmierci Taty... Żałość w sercu, w duszy, w myślach...Łzy napływały znienacka, wywołane czasem jakimś drobiazgiem, wspomnieniem....Rozumiem Cię... Przytulam....

Powolutku wszystko ogarniesz i swoje uczucia i odczucia takze.

Łzy same nachodzą do oczu jak się czyta to co przeżywasz. Nigdy chyba człowiek nie jest na tyle dorosły , aby nie potrzebował matki. Pozdrawiam

Wyrazy wspólczucia dla Ciebie. Odczucia mamy podobne, i rany w sercu, moi rodzice odeszli oboje w przeciągu 8 miesiecy - tata w październiku ub. roku, mama w czerwcu (rak zjadł ją do końca) - zrobiło się pusto i w życiu i w sercu. Trzymaj się, pozdrawiam

Serdeczne wyrazy współczucia...:(...aż łzy stają w oczach...Przytulam i ciapłe myśli posyłam:*

strata boli.. i najprawdopodobniej to uczucie nigdy nie zniknie - trochę się zmieni, trochę je oswoimy, trzeba to przetrwać. Co do biegu - wokół Mont Blanc przez Francję, Szwajcarię i Włochy. Trzy dystanse : 96, 112, 160 - w 2014 marzy mi się 96 km. Ciężka praca przede mną, będzie czas na to, by nacieszyć się tym, co robię.

15 września miną 4 lata od śmierci Taty, od miesiąca zaczynam patrzeć na tacine rzeczy pod kątem robienia porządków...; trzymaj się, pozdrawiam

To wszystko straszne jest! Ja czasem mojej Mamy też nie lubię, a nawet często i co ja zrobię, jak Ona umrze??? Uświadomiłaś mi BARDZO ważne sprawy...Bardzo mocno Ci współczuję.

Jolinku,to tak boli ....pozwól sobie na żal i łzy.....to pomaga. Mnie pomogło. Pozdrawiam.

Strata boli bardzo ,pozwól sobie na łzy to naturalne .Nigdy nie znałam Twojej mamy ,z Toba spotkałam sie raz a ta śmierć wstrząsnęła mną bardzo ..Moja siostra też zmarła na raka jelita ,tylko dłużej się męczyła ,czasami świadomie rezygnowała ze środków p/bólowych bo nie chciała tracić świadomości.,a była farmaceutką ,zostawiła dwie córki i syna w klasie maturalnej.

OK :) Też przechodziłam przez etap sprzątania maminych rzeczy....i robię to od 15-tu lat. Nie ze wszystkimi ubraniami np. byłam w stanie "pożegnać się" ot tak, od razu. Część z nich dotrwała do teraz i stanowi sporą część mojej "odświeżonej" - głównie rozmiarowo - szafy :) No ale jako elegancka kobieta miała w swojej garderobie rzeczy klasyczne, ponadczasowe :))) Wiem, jak trudno jest czytać zapiski, choćby numery telefonów, cokolwiek zapisane jej ręką. Jak trudno jest oglądać zdjęcia ze świadomością, że to zamknięty rozdział i więcej zdjęć nie będzie. Jeśli miałaś np. filmy z kamery z udziałem mamy, powodują one ogromne łez potoki, ale też przywracają na chwilę złudzenie obecności tu i teraz.

Ja rzeczy mamy sprzatalam gdy jeszcze zyla, ale juz byla "warzywem" i ja mialam swiadomosc ze juz nigdy nie ubierze ani spodnicy, ani swetra, ani butow, nigdy nie stanie jej noga w jej mieszkaniu...a moja mama byla cholernie elegancka babka, ale koniec zycia to byly tylko pampersy i stare sprane podkoszulki zeby nie draznic odlezyn. Ja sprzatalam na raty. Ostatni etap byl tydzien temu. Przy czym ja na czas tego odcinalam emocje, poprostu bylam jak maszyna, ciuchy do workow, pamiatki na potem. Teraz juz spokojnie ogladam pamiatki po mamie ktore spakowalam mechanicznie, bo na poczatku nie bylam w stanie przegladac. Najgorsze sa dla mnie zapiski mamy, krzyzowki z kilku lat, gdzie widac jak jej sie zmienialo pismo. 3 lata od w miare normalnego pisania, do nieczytelnych kresek i kulfonow. Oczy mi sie nadal poca jak to pisze....Caluje

Tak to już jest poukładane na globie,że pochowałaś matkę ) dobrze ,że nie matka Ciebie....)bol po stracie będzie malał, pomalutku ale do przodu, 3maj się!!!!

kiedy odchodzą nasi bliscy ból pozostaje. Nawet jak długo chorują i zdajemy sobie spawę że pewnie niedługo odejdą bo z rakiem nikt nie wygrał to śmierć boli, bo na śmierć bliskiej osoby nie można się przygotować. Ja 18 lat temu straciłam moje nienarodzone jeszcze dziecko. Ciąża martwa- strata ta boli do dziś. Trzymaj się kochana.

Jolu, nie wyrzucaj niewykorzystanych lekarstw! Hospicja chętnie przyjmą WSZYSTKO! Naprawdę. Sprawdziłam.

Och tak, pamiętam taką sytuację, tydzień po pogrzebie, a ja ryczę u rodziców w sypialni wtulona nosem w jaśka z zapachem mamy.... Czemu tak boli? bo żal wypowiedzianych albo niewypowiedzianych słów, żal czasów, które bezpowrotnie minęły, bo wiesz, że straciłaś kogoś, kto jako jedyny na tym świecie kochał cię bezwarunkowo, to żal, gniew, gorycz, a nawet złość....Nie odrzucaj tego uczucia, ból jest potrzebny i wbrew pozorom pomaga dojść do siebie szybciej niż szukanie zapomnienia czy pocieszenia w dodatkowych zajęciach, czy alkoholu. Wiesz, że ja nawet chodziłam do psychiatry, bo nie mogłam sobie poradzić? cały dzień latałam jak nakręcona, śmiałam się, rozmawiałam, pracowałam, spotykałam ze znajomymi, a jak wracałam do domu wyłam jak kojot w poduszkę do spuchnięcia... a moje stosunki z mamą od kiedy skończyłam chyba 14 lat nigdy nie były poprawne, zawsze mówiłam, że ją kocham, ale nie lubię:( Trzymaj się Jola. Buziaki